អ្នកជំនាញភាសាខ្មែរ៖ ការប្រើប្រាស់ភាសាខ្មែរបច្ចុប្បន្ន មានចំណុចមិនទាន់ឯកភាពគ្នាច្រើន
ជាតិ
អ្នកជំនាញភាសាខ្មែរ៖ ការប្រើប្រាស់ភាសាខ្មែរបច្ចុប្បន្ន មានចំណុចមិនទាន់ឯកភាពគ្នាច្រើន
និពន្ធដោយ : ស៊ុំ សុជាតិ September-18-2016, 8:39 am/Thmey Thmey
ភ្នំពេញ៖ ទិដ្ឋភាពនៃការអភិរក្សភាសាខ្មែរ នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា មានសំទុះគួរឲ្យកត់សម្គាល់ និងកាន់តែមានមោទកភាព ក្នុងសកម្មភាពរក្សាបាននូវអត្តសញ្ញាណភាសាជាតិ និងវប្បធម៌តាមរយៈភាសា។ ប៉ុន្តែ ការវិវត្តនៃអក្សរសាស្ត្រជាតិ និងកំហុសឆ្គង ក្នុងការប្រើប្រាស់ភាសាខ្មែរមួយចំនួន នៅមិនទាន់រកចំណុចឯកភាពគ្នានៅឡើយ។ បញ្ហាទាំងនេះ ត្រូវបានលើកយកមកធ្វើការពិភាក្សានៅក្នុងសិក្ខាសាលាស្ដីអំពី«ពិពិធភាពនៃភាសាខ្មែរ»ដែលរៀបចំឡើងដោយក្រុមប្រឹក្សាជាតិភាសាខ្មែរ នៅរាជបណ្ឌិត្យសភាកម្ពុជា កាលពីថ្ងៃទី ១៥ ដល់១៦ ខែកញ្ញា។
លោក ច័ន្ទ សំណព្វ ប្រធានក្រុមប្រឹក្សាជាតិភាសាខ្មែរ ដែលជាវាគ្មិនទីមួយ បានមើលឃើញថា អត្ថន័យ ន័យ និយមន័យ បំណកស្រាយន័យ គឺជាធាតុចម្បងនៃន័យនីយកម្ម ប្រកបដោយលក្ខណៈគរុសភា និងវិទ្យាសាស្ត្រ ដោយអាចយកទៅអនុវត្តជាក់ស្ដែងបាន។
បើតាមការកត់សម្គាល់របស់លោក នៅប៉ុន្មានទសវត្សន៍ចុងក្រោយនេះ បញ្ហា«ន័យ» បានចោទឡើង ព្រោះអ្នកស្រាវជ្រាវ នៅមិនទាន់បែងចែកឲ្យដាច់ រវាងបញ្ញត្តិតាមរយៈបច្ចេកសព្ទ។ ហេតុនេះ ការសិក្សា ការរៀន ការសរសេរ ការសន្ទនា នៅក្នុងជីវភាពរស់នៅប្រចាំថ្ងៃ គេត្រូវស្វែងយល់ដើម្បីឈ្វេងយល់ពីន័យនៃប្រធានបទដែលបានចោទឡើងចំពោះមុខ។ នេះជាការលើកឡើងរបស់លោក ច័ន្ទ សំណព្វ នៅក្នុងបទបង្ហាញរបស់ខ្លួន ដោយបន្តបញ្ជាក់ថាថា អត្ថបទគ្មាន«ន័យ» គឺគ្មានប្រយោជន៍ វិទ្យាសាស្ត្រពិតក៏ត្រូវការន័យ ជីវិតក៏ត្រូវការន័យ ប៉ុន្តែបើមនុស្សមិនអាចយល់ពីអ្វីទៅជា«ន័យ»ទេ នោះបញ្ហានឹងកើតមានឡើង។
ដោយឡែក វាគ្មិនមួយរូបទៀត លោក ចែម វត្ថុ បានបញ្ជាក់ថា នៅក្នុងភាសាខ្មែរ នៅមិនទាន់មានឯកភាពគ្នា លើចំនួនសូរ ស្រៈ នៅឡើយទេ។ លោកបានលើកឡើងបែបនេះ ក្នុងការបកស្រាយលើប្រធាន«ប្រព័ន្ធសូរស្រៈក្នុងភាសាខ្មែរ»។ លោក ចែម វត្ថុ បានអះអាងយ៉ាងដូច្នេះថា៖ «ការកំណត់ ចំនួនសូរស្រៈនៅក្នុងភាសាខ្មែរ ជាការងារចាំបាច់ និងសំខាន់បំផុតក្នុងការស្រាវជ្រាវរបស់ស្មេរ»។
ចំណែកលោក Bayat Salee ដែលបានធ្វើការបកស្រាយលើប្រធានបទ៖ «ការប្រើប្រាស់និងការទ្រទ្រង់ភាសាខ្មែរ នៅក្នុងបទចម្រៀងប្រជាប្រិយក្នុងខេត្តសុរិន្ទ» បានរកឃើញថា ការប្រើប្រាស់ភាសាខ្មែរក្នុងបទចម្រៀង និងល្បែងប្រជាប្រិយរបស់ខ្មែរសុរិន្ទ ជាទូទៅគេប្រើមិនសុភាព ការប្រើពាក្យផ្ទួន ការប្រើពាក្យដែលបង្ហាញពីការប្រៀបធៀប និងប្រើពាក្យខ្មែរសុរិន្ទ្រផ្សំនឹងភាសាថៃផងដែរ។
លោក Bayat Salee ៖ «ការសិក្សារកឃើញថា ចម្រៀងប្រជាប្រិយនៅខេត្តសុរិន្ទ្រ មានពីរប្រភេទ គឺ១. ចម្រៀងដែលប្រគំក្នុងការកម្សាន្ត និងក្នុងពិធីកម្មជំនឿ ដូចជាការបំពេរកូន ចូលមេមត់ សែនដូនតា និងត្រុដិ។ ចំណែកទី២. ជាចម្រៀងដែលប្រើក្នុងការសម្ដែង ដូចជារបាំកន្ទ្រឹម និងចម្រៀងឯទៀត។ ការប្រើប្រាស់ពាក្យពេចន៍ខ្មែរសុរិន្ទ្រ អាចមានលក្ខណៈប្លែកពីភាសាខ្មែរកណ្ដាល ឬខ្មែរបច្ចុប្បន្ន»។ ប៉ុន្តែក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ននេះ ភាសាខ្មែរសុរិន្ទ្រចាប់ផ្ដើមបាត់បង់បន្តិចម្ដងៗ មូលហេតុដោយសារក្មេងជំនាន់ក្រោយមិននិយមប្រើភាសាបែរជាចូលចិត្តនិយាយគ្នាជាភាសាថៃ។
លោក វង្ស មេង មានការបង្ហាញលើប្រធានបទដែលមានលក្ខណៈប្លែក គឺទាក់ទងជាមួយ «ការសិក្សាបច្ចេកសព្ទពិធីអាពាហ៍ពិពាហ៍ក្នុងភាសាខ្មែរ»។ ដោយផ្អែកលើអត្ថន័យនៃបច្ចេកសព្ទអាពាហ៍ពិពាហ៍ លោក វង្ស មេង បានរកឃើញថា មានពាក្យរហូតដល់ទៅ ១០៤ ពាក្យ ដែលគេបានប្រើប្រាស់ នៅក្នុងបច្ចេកសព្ទភាសាខ្មែរ ក្នុងពិធីអាពាហ៍ពិពាហ៍ខ្មែរ។ ទោះជាយ៉ាងណា វាគ្មិនរូបនេះ ក៏មិនទាន់កំណត់ថា ពាក្យបច្ចេកសព្ទភាសាខ្មែរ ក្នុងពិធីអាពាហ៍ពិពាហ៍ខ្មែរនេះ មានត្រឹមតែ ១០៤ពាក្យនេះដែរ។
យ៉ាងណាម៉ិញ លោក វ៉ាន់ ម៉ូន វាគ្មិនមួយរូប ក្នុងចំណោមវាគ្មិនដទៃទៀត បានធ្វើបទបង្ហាញលើប្រធានបទ«បញ្ហាមួយចំនួនខាងសម្ព័ន្ធក្នុងភាសាខ្មែរបច្ចុប្បន្ន»។ លោក វ៉ាន់ ម៉ូន បានបញ្ជាក់ថា បណ្ដាញសារព័ត៌មាន ឬស្មេរមួយចំនួនកន្លងមក ប្រើប្រាស់ពុំទាន់បានត្រឹមត្រូវតាមសម្ព័ន្ធល្បះក្នុងភាសាខ្មែរពីចំណុចសំខាន់៖ ទីមួយ បញ្ហាទាក់ទងនឹងសម្ព័ន្ធប្រធាននិងកិរិយាសព្ទនៅក្នុងល្បះ និងទីពីរ បញ្ហានៃការប្រើប្រាស់សម្ព័ន្ធ«កម្មវាចកៈ»។
ចំណែក លោក ទូច គីមស្រ៊ាង បានមើលឃើញថា ក្នុងការសិក្សាស្រាវជ្រាវ ការរៀន ការបង្រៀន ការសរសេរ ការនិពន្ធ គេតែងតែសង្កេតឃើញថា សំណេរអក្ខរាវិរុទ្ធខ្មែរ មានចំណុចខ្លះ ការប្រើប្រាស់កិរិយាសព្ទ គុណសព្ទ នាមសព្ទ បាលី សំស្ក្រឹតក្នុងភាសាខ្មែរ នៅខ្វះចន្លោះមិនទាន់បានត្រឹមត្រូវ តាមបែបបទវេយ្យាករណ៍ ទាំងស្រុងនោះទេ។ លោកបានលើកឡើងបែប នៅពេលដែលលោក ធ្វើបទបង្ហាញស្ដីពី «បម្រើបម្រាស់កិរិយាសព្ទ គុណសព្ទ និងនាមសព្ទ បាលី សំស្ក្រឹត ក្នុងភាសាខ្មែរ» ។
ដោយឡែក លោក ជុំ ស៊ុនណាង ដែលជាវាគ្មិនបកស្រាយលើប្រធានបទ «បន្លែករវាងភាសាខ្មែរ កណ្ដាល និងភាសាខ្មែរលើ» បានធ្វើការពិចារណាទៅលើទិដ្ឋភាពនៃសូរ រូប និងន័យរបស់ពាក្យក្នុងបរិបទឃ្លា ល្បះផ្នែកលើទិន្នន័យវាក្យសព្ទមូលដ្ឋានចំនួន ៣៤០ពាក្យ ព្រមជាមួយឃ្លាល្បះ ដែលប្រមូលបានពីអ្នកប្រើប្រាស់ភាសាខ្មែរនៅខេត្តសុរិន្ទ្រ។ វាគ្មិនរូបនេះបានបង្ហាញថា ភាសាខ្មែរកណ្ដាល និងភាសាខ្មែរសុរិន្ទ្រ មានលក្ខណៈដូចគ្នាច្រើន តែក៏មានលក្ខណៈប្លែកគ្នាមួយចំនួនផងដែរ។
លោក ជុំ ស៊ុន ណាង បង្ហាញថា៖« ព្យញ្ជនៈមួយចំនួន ក្នុងភាសាខ្មែរសុរិន្ទ្រ និងភាសាខ្មែរកណ្ដាល មានបន្លែកមួយចំនួនទាំងនៅក្នុងទីតាំងដើមព្យាង្គ និងទីតាំងចុងព្យាង្គ»។ លោក បន្តថា៖«ភាសាខ្មែរសុរិន្ទ នៅរក្សាធម្មភាពនៃព្យញ្ជនៈសិថិលបានច្រើនជាងភាសាខ្មែរកណ្ដាល។ ដោយឡែក ពាក្យមួយចំនួន មានចំនួនធាតុនៃព្យាង្គ និងចំនួន ព្យាង្គ មិនត្រូវគ្នា។ ចំណែកន័យរបស់ពាក្យមួយចំនួន មិនត្រូវគ្នាក្នុងបរិបទនៃការប្រើប្រាស់ក្នុងឃ្លាល្បះ»។ វាគ្មិនរូបនេះ បានបញ្ជាក់ថា បច្ចុប្បន្ននេះ ភាសាខ្មែរក្នុងខេត្តសុរិន្ទ្រ បានទទួលឥទ្ធិពលច្រើនពីភាសាថៃ និងភាសាឡាវ ទាំងផ្នែកវាក្យសព្ទ និងផ្នែកសម្ព័ន្ធផងដែរ។
ឆ្លងកាត់សិក្ខាសាលាពិភាក្សារយៈពេលពីថ្ងៃ អង្គសិក្ខាសាលាបានសម្រេច និងទទួលយកអនុសាសន៍មួយចំនួនដូចជា៖ ក.ជ.ភ.ខ. ត្រូវបង្កើតយន្តការត្រួតពិនិត្យអក្សរនៅលើផ្លាកសញ្ញាពាណិជ្ជកម្ម, បង្កើតគណៈកម្មការត្រួតពិនិត្យរាល់ការបោះពុម្ពផ្សាយ, បើកវគ្គខ្លីៗបង្រៀនពីរបៀបប្រើប្រាស់ ភាសាខ្មែរ ឲ្យបានត្រឹមត្រូវ នៅតាមប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ ជាពិសេសពិធីករ ពិធីការនីឲ្យយល់ច្បាស់ពីភាសាខ្មែរ។ បន្ថែមពីនេះ ក្រសួងអប់រំ គួរតែបើកវគ្គបំប៉នភាសាខ្មែរដល់គ្រូបង្រៀនតាមបណ្ដាខេត្ត, ផ្សព្វផ្សាយឲ្យបានទូលំទូលាយ ឯកសារដែលបានអនុម័តិជាផ្លូវការ ជាដើម។
ក្នុងសុន្ទរកថាបិទកម្មវិធី លោក ច័ន្ទ សំណព្វ បានលើកឡើងបញ្ជាក់ថា៖ «ក្នុងក្របខណ្ឌ ក្រុមប្រឹក្សាជាតិភាសាខ្មែរ ក្នុងកិច្ចសហការជាមួយវិទ្យាស្ថានជាតិភាសាខ្មែរ នឹងពិចារណា សម្រេចអនុម័តបមាណីយជាតិស្ដីពីកម្មវិធី និងវិធីសាស្ត្របង្រៀនភាសាខ្មែរជាអន្តរជាតិ ដើម្បីបង្កើតបានជាក្របខណ្ឌគោលមួយដែលអនុញ្ញាតឲ្យជនបរទេស ដែលរៀនភាសាខ្មែរទទួលបាននូវសមូហភាព នៃកម្រិតចំណេះដឹង ខាងផ្នែកភាសា នឹងវប្បធម៌ខ្មែរ»។ បន្ថែមពីនេះ លោក ច័ន្ទ សំណព្វ ក៏បានលើកឡើងផងដែរថា ក្រុមប្រឹក្សាជាតិភាសាខ្មែរ នឹងពិចារណាទៅលើគោលការណ៍មួយចំនួន ដែលខេមរយានកម្មបានបន្សល់ទុកមកសម្រាប់ដោះស្រាយបញ្ហាសំណេរ ពាក្យមួយចំនួន ដែលមានអក្ខរាវិរុទ្ធជាន់គ្នា តែអំណានសូរផ្សេងគ្នា។ បន្ថែមពីនេះ នឹងពិចារណាផងដែរ ទៅលើផលប៉ះពាល់ក្នុងផ្នែកអនុវត្តន៍ជាក់ស្ដែង៕
លោក ច័ន្ទ សំណព្វ ប្រធានក្រុមប្រឹក្សាជាតិភាសាខ្មែរ ដែលជាវាគ្មិនទីមួយ បានមើលឃើញថា អត្ថន័យ ន័យ និយមន័យ បំណកស្រាយន័យ គឺជាធាតុចម្បងនៃន័យនីយកម្ម ប្រកបដោយលក្ខណៈគរុសភា និងវិទ្យាសាស្ត្រ ដោយអាចយកទៅអនុវត្តជាក់ស្ដែងបាន។
បើតាមការកត់សម្គាល់របស់លោក នៅប៉ុន្មានទសវត្សន៍ចុងក្រោយនេះ បញ្ហា«ន័យ» បានចោទឡើង ព្រោះអ្នកស្រាវជ្រាវ នៅមិនទាន់បែងចែកឲ្យដាច់ រវាងបញ្ញត្តិតាមរយៈបច្ចេកសព្ទ។ ហេតុនេះ ការសិក្សា ការរៀន ការសរសេរ ការសន្ទនា នៅក្នុងជីវភាពរស់នៅប្រចាំថ្ងៃ គេត្រូវស្វែងយល់ដើម្បីឈ្វេងយល់ពីន័យនៃប្រធានបទដែលបានចោទឡើងចំពោះមុខ។ នេះជាការលើកឡើងរបស់លោក ច័ន្ទ សំណព្វ នៅក្នុងបទបង្ហាញរបស់ខ្លួន ដោយបន្តបញ្ជាក់ថាថា អត្ថបទគ្មាន«ន័យ» គឺគ្មានប្រយោជន៍ វិទ្យាសាស្ត្រពិតក៏ត្រូវការន័យ ជីវិតក៏ត្រូវការន័យ ប៉ុន្តែបើមនុស្សមិនអាចយល់ពីអ្វីទៅជា«ន័យ»ទេ នោះបញ្ហានឹងកើតមានឡើង។
ដោយឡែក វាគ្មិនមួយរូបទៀត លោក ចែម វត្ថុ បានបញ្ជាក់ថា នៅក្នុងភាសាខ្មែរ នៅមិនទាន់មានឯកភាពគ្នា លើចំនួនសូរ ស្រៈ នៅឡើយទេ។ លោកបានលើកឡើងបែបនេះ ក្នុងការបកស្រាយលើប្រធាន«ប្រព័ន្ធសូរស្រៈក្នុងភាសាខ្មែរ»។ លោក ចែម វត្ថុ បានអះអាងយ៉ាងដូច្នេះថា៖ «ការកំណត់ ចំនួនសូរស្រៈនៅក្នុងភាសាខ្មែរ ជាការងារចាំបាច់ និងសំខាន់បំផុតក្នុងការស្រាវជ្រាវរបស់ស្មេរ»។
ចំណែកលោក Bayat Salee ដែលបានធ្វើការបកស្រាយលើប្រធានបទ៖ «ការប្រើប្រាស់និងការទ្រទ្រង់ភាសាខ្មែរ នៅក្នុងបទចម្រៀងប្រជាប្រិយក្នុងខេត្តសុរិន្ទ» បានរកឃើញថា ការប្រើប្រាស់ភាសាខ្មែរក្នុងបទចម្រៀង និងល្បែងប្រជាប្រិយរបស់ខ្មែរសុរិន្ទ ជាទូទៅគេប្រើមិនសុភាព ការប្រើពាក្យផ្ទួន ការប្រើពាក្យដែលបង្ហាញពីការប្រៀបធៀប និងប្រើពាក្យខ្មែរសុរិន្ទ្រផ្សំនឹងភាសាថៃផងដែរ។
លោក Bayat Salee ៖ «ការសិក្សារកឃើញថា ចម្រៀងប្រជាប្រិយនៅខេត្តសុរិន្ទ្រ មានពីរប្រភេទ គឺ១. ចម្រៀងដែលប្រគំក្នុងការកម្សាន្ត និងក្នុងពិធីកម្មជំនឿ ដូចជាការបំពេរកូន ចូលមេមត់ សែនដូនតា និងត្រុដិ។ ចំណែកទី២. ជាចម្រៀងដែលប្រើក្នុងការសម្ដែង ដូចជារបាំកន្ទ្រឹម និងចម្រៀងឯទៀត។ ការប្រើប្រាស់ពាក្យពេចន៍ខ្មែរសុរិន្ទ្រ អាចមានលក្ខណៈប្លែកពីភាសាខ្មែរកណ្ដាល ឬខ្មែរបច្ចុប្បន្ន»។ ប៉ុន្តែក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ននេះ ភាសាខ្មែរសុរិន្ទ្រចាប់ផ្ដើមបាត់បង់បន្តិចម្ដងៗ មូលហេតុដោយសារក្មេងជំនាន់ក្រោយមិននិយមប្រើភាសាបែរជាចូលចិត្តនិយាយគ្នាជាភាសាថៃ។
លោក វង្ស មេង មានការបង្ហាញលើប្រធានបទដែលមានលក្ខណៈប្លែក គឺទាក់ទងជាមួយ «ការសិក្សាបច្ចេកសព្ទពិធីអាពាហ៍ពិពាហ៍ក្នុងភាសាខ្មែរ»។ ដោយផ្អែកលើអត្ថន័យនៃបច្ចេកសព្ទអាពាហ៍ពិពាហ៍ លោក វង្ស មេង បានរកឃើញថា មានពាក្យរហូតដល់ទៅ ១០៤ ពាក្យ ដែលគេបានប្រើប្រាស់ នៅក្នុងបច្ចេកសព្ទភាសាខ្មែរ ក្នុងពិធីអាពាហ៍ពិពាហ៍ខ្មែរ។ ទោះជាយ៉ាងណា វាគ្មិនរូបនេះ ក៏មិនទាន់កំណត់ថា ពាក្យបច្ចេកសព្ទភាសាខ្មែរ ក្នុងពិធីអាពាហ៍ពិពាហ៍ខ្មែរនេះ មានត្រឹមតែ ១០៤ពាក្យនេះដែរ។
យ៉ាងណាម៉ិញ លោក វ៉ាន់ ម៉ូន វាគ្មិនមួយរូប ក្នុងចំណោមវាគ្មិនដទៃទៀត បានធ្វើបទបង្ហាញលើប្រធានបទ«បញ្ហាមួយចំនួនខាងសម្ព័ន្ធក្នុងភាសាខ្មែរបច្ចុប្បន្ន»។ លោក វ៉ាន់ ម៉ូន បានបញ្ជាក់ថា បណ្ដាញសារព័ត៌មាន ឬស្មេរមួយចំនួនកន្លងមក ប្រើប្រាស់ពុំទាន់បានត្រឹមត្រូវតាមសម្ព័ន្ធល្បះក្នុងភាសាខ្មែរពីចំណុចសំខាន់៖ ទីមួយ បញ្ហាទាក់ទងនឹងសម្ព័ន្ធប្រធាននិងកិរិយាសព្ទនៅក្នុងល្បះ និងទីពីរ បញ្ហានៃការប្រើប្រាស់សម្ព័ន្ធ«កម្មវាចកៈ»។
ចំណែក លោក ទូច គីមស្រ៊ាង បានមើលឃើញថា ក្នុងការសិក្សាស្រាវជ្រាវ ការរៀន ការបង្រៀន ការសរសេរ ការនិពន្ធ គេតែងតែសង្កេតឃើញថា សំណេរអក្ខរាវិរុទ្ធខ្មែរ មានចំណុចខ្លះ ការប្រើប្រាស់កិរិយាសព្ទ គុណសព្ទ នាមសព្ទ បាលី សំស្ក្រឹតក្នុងភាសាខ្មែរ នៅខ្វះចន្លោះមិនទាន់បានត្រឹមត្រូវ តាមបែបបទវេយ្យាករណ៍ ទាំងស្រុងនោះទេ។ លោកបានលើកឡើងបែប នៅពេលដែលលោក ធ្វើបទបង្ហាញស្ដីពី «បម្រើបម្រាស់កិរិយាសព្ទ គុណសព្ទ និងនាមសព្ទ បាលី សំស្ក្រឹត ក្នុងភាសាខ្មែរ» ។
ដោយឡែក លោក ជុំ ស៊ុនណាង ដែលជាវាគ្មិនបកស្រាយលើប្រធានបទ «បន្លែករវាងភាសាខ្មែរ កណ្ដាល និងភាសាខ្មែរលើ» បានធ្វើការពិចារណាទៅលើទិដ្ឋភាពនៃសូរ រូប និងន័យរបស់ពាក្យក្នុងបរិបទឃ្លា ល្បះផ្នែកលើទិន្នន័យវាក្យសព្ទមូលដ្ឋានចំនួន ៣៤០ពាក្យ ព្រមជាមួយឃ្លាល្បះ ដែលប្រមូលបានពីអ្នកប្រើប្រាស់ភាសាខ្មែរនៅខេត្តសុរិន្ទ្រ។ វាគ្មិនរូបនេះបានបង្ហាញថា ភាសាខ្មែរកណ្ដាល និងភាសាខ្មែរសុរិន្ទ្រ មានលក្ខណៈដូចគ្នាច្រើន តែក៏មានលក្ខណៈប្លែកគ្នាមួយចំនួនផងដែរ។
លោក ជុំ ស៊ុន ណាង បង្ហាញថា៖« ព្យញ្ជនៈមួយចំនួន ក្នុងភាសាខ្មែរសុរិន្ទ្រ និងភាសាខ្មែរកណ្ដាល មានបន្លែកមួយចំនួនទាំងនៅក្នុងទីតាំងដើមព្យាង្គ និងទីតាំងចុងព្យាង្គ»។ លោក បន្តថា៖«ភាសាខ្មែរសុរិន្ទ នៅរក្សាធម្មភាពនៃព្យញ្ជនៈសិថិលបានច្រើនជាងភាសាខ្មែរកណ្ដាល។ ដោយឡែក ពាក្យមួយចំនួន មានចំនួនធាតុនៃព្យាង្គ និងចំនួន ព្យាង្គ មិនត្រូវគ្នា។ ចំណែកន័យរបស់ពាក្យមួយចំនួន មិនត្រូវគ្នាក្នុងបរិបទនៃការប្រើប្រាស់ក្នុងឃ្លាល្បះ»។ វាគ្មិនរូបនេះ បានបញ្ជាក់ថា បច្ចុប្បន្ននេះ ភាសាខ្មែរក្នុងខេត្តសុរិន្ទ្រ បានទទួលឥទ្ធិពលច្រើនពីភាសាថៃ និងភាសាឡាវ ទាំងផ្នែកវាក្យសព្ទ និងផ្នែកសម្ព័ន្ធផងដែរ។
ឆ្លងកាត់សិក្ខាសាលាពិភាក្សារយៈពេលពីថ្ងៃ អង្គសិក្ខាសាលាបានសម្រេច និងទទួលយកអនុសាសន៍មួយចំនួនដូចជា៖ ក.ជ.ភ.ខ. ត្រូវបង្កើតយន្តការត្រួតពិនិត្យអក្សរនៅលើផ្លាកសញ្ញាពាណិជ្ជកម្ម, បង្កើតគណៈកម្មការត្រួតពិនិត្យរាល់ការបោះពុម្ពផ្សាយ, បើកវគ្គខ្លីៗបង្រៀនពីរបៀបប្រើប្រាស់ ភាសាខ្មែរ ឲ្យបានត្រឹមត្រូវ នៅតាមប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ ជាពិសេសពិធីករ ពិធីការនីឲ្យយល់ច្បាស់ពីភាសាខ្មែរ។ បន្ថែមពីនេះ ក្រសួងអប់រំ គួរតែបើកវគ្គបំប៉នភាសាខ្មែរដល់គ្រូបង្រៀនតាមបណ្ដាខេត្ត, ផ្សព្វផ្សាយឲ្យបានទូលំទូលាយ ឯកសារដែលបានអនុម័តិជាផ្លូវការ ជាដើម។
ក្នុងសុន្ទរកថាបិទកម្មវិធី លោក ច័ន្ទ សំណព្វ បានលើកឡើងបញ្ជាក់ថា៖ «ក្នុងក្របខណ្ឌ ក្រុមប្រឹក្សាជាតិភាសាខ្មែរ ក្នុងកិច្ចសហការជាមួយវិទ្យាស្ថានជាតិភាសាខ្មែរ នឹងពិចារណា សម្រេចអនុម័តបមាណីយជាតិស្ដីពីកម្មវិធី និងវិធីសាស្ត្របង្រៀនភាសាខ្មែរជាអន្តរជាតិ ដើម្បីបង្កើតបានជាក្របខណ្ឌគោលមួយដែលអនុញ្ញាតឲ្យជនបរទេស ដែលរៀនភាសាខ្មែរទទួលបាននូវសមូហភាព នៃកម្រិតចំណេះដឹង ខាងផ្នែកភាសា នឹងវប្បធម៌ខ្មែរ»។ បន្ថែមពីនេះ លោក ច័ន្ទ សំណព្វ ក៏បានលើកឡើងផងដែរថា ក្រុមប្រឹក្សាជាតិភាសាខ្មែរ នឹងពិចារណាទៅលើគោលការណ៍មួយចំនួន ដែលខេមរយានកម្មបានបន្សល់ទុកមកសម្រាប់ដោះស្រាយបញ្ហាសំណេរ ពាក្យមួយចំនួន ដែលមានអក្ខរាវិរុទ្ធជាន់គ្នា តែអំណានសូរផ្សេងគ្នា។ បន្ថែមពីនេះ នឹងពិចារណាផងដែរ ទៅលើផលប៉ះពាល់ក្នុងផ្នែកអនុវត្តន៍ជាក់ស្ដែង៕
No comments:
Post a Comment