Manekseka Sangkum: Good idea. The only issue is that constructive, healthy discussion about anything relevant to society and the public is welcomed by ruling Xmer leaders-politicians as one would welcome the plague! Besides, there are more experts and PhD holding 'advisors' employed by this CPP government than there are those employed by any other 10 governments put together around the world!
 |
| អង្ករដែលតាំងក្នុងកម្មវិធីបុណ្យអង្ករកន្លងមក។ ការផលិតអង្ករសម្រាប់នាំចេញឲ្យបាន ១ លានតោនក្នុងឆ្នាំ ២០១៥ ជួបបរាជ័យ។ ហេង ជីវ័ន |
អ្នកនយោបាយខ្មែរគួរបង្កើនការពិភាក្សាគោលនយោបាយសេដ្ឋកិច្ច
Thu, 17 March 2016 ppp
នៅសល់ពីរឆ្នាំទៀតប៉ុណ្ណោះការបោះឆ្នោតជាសកលនឹងមកដល់។ កម្ពុជាគួរចាប់ផ្តើមការពិភាក្សាគោលនយោបាយឲ្យបានច្រើនជាពិសេសលើគោលនយោបាយពង្រឹងសេដ្ឋកិច្ចធុរកិច្ចក្នុងបរិបទនៃការប្រកួតប្រជែងសកល ។
ការមានសេដ្ឋកិច្ចខ្លាំងមិនមែនសំដៅលើចំនួនរថយន្តនៅក្រុងភ្នំពេញ ឬកំណើននៃការសាងសង់អគារខ្ពស់ៗដែលគ្មានមនុស្សនៅនោះទេ។ សេដ្ឋកិច្ចខ្លាំងសំដៅលើថាតើកម្ពុជាមានចំនួនគ្រួសារដែលមានចំណូលមធ្យមច្រើនប៉ុនណាហើយ? ថាតើផលប្រយោជន៍សេដ្ឋកិច្ចត្រូវបានបែងចែកបានទូលំទូលាយទូទាំងប្រទេសបានកម្រិតណាហើយ? ថាតើរដ្ឋាភិបាលមានចំណូលប៉ុនណាហើយដើម្បីអនុវត្តគោលនយោបាយផ្តល់សេវាសាធារណៈ និងទំនើបភាវូបនីយកម្មកម្លាំងយោធាដើម្បីការពារជាតិ។ល។
ពិតណាស់ថាសមិទ្ធផលកន្លងមកបានធ្វើឲ្យកម្ពុជាមានសន្តិភាព និងស្ថិរភាពដែលជាគ្រឹះសំខាន់សម្រាប់ឲ្យកម្ពុជាឈររឹងមាំមានមុខមាត់សាជាថ្មីលើឆាកអន្តរជាតិ។ ប៉ុន្តែបើគិតពីពេលវេលាដែលយើងបាត់បង់ដោយសារសង្រ្គាមកម្ពុជាមិនអាចត្រឹមតែឈរនៅមួយកន្លែងនោះទេយើងត្រូវការរត់ ឬ លោតដើម្បីឲ្យទាន់ប្រទេសជិតខាង។
ក្នុងនាមជាប្រទេសប្រជាធិបតេយ្យថ្មីថ្មោងយើងគួរតែមានមោទនភាពទៅលើជោគជ័យក្នុងដំណើរការរៀបចំបោះឆ្នោតរបស់យើងដែលទោះបីជាមិនល្អឥតខ្ចោះប៉ុន្តែកម្ពុជាអាចរៀបចំការបោះឆ្នោតក្នុងកម្រិតមួយដែលអាចទទួលយកបានជាលក្ខណៈអន្តរជាតិ និងមានលក្ខណៈប្រជាធិបតេយ្យខ្លាំងជាងប្រទេសអាស៊ានមួយចំនួន ។
ជាការគួរឲ្យសោកស្តាយទោះបីជាយើងឆ្លងកាត់ការបោះឆ្នោតជាសកល ៥ លើកហើយក្តីក៏ការពិភាក្សារបស់អ្នកនយោបាយខ្មែរនៅតែមានលក្ខណៈ «អញ ឬ ឯង» (បើគាំទ្រគណបក្សផ្សេង ឬមានទស្សនៈផ្សេងគឺសុទ្ធតែជាសត្រូវទាំងអស់) ហើយផ្តោតតែទៅលើជម្លោះដណ្តើមអំណាចផ្ទៃក្នុងបក្សការសម្របសម្រួលផ្លាស់ប្តូរបក្សនយោបាយការវាយប្រហារ ឬការដាក់កំហុសគ្នាទៅវិញទៅមក និងការដណ្តើមយកកេរ្ដិ៍ឈ្មោះប្រវត្តិសាស្ត្រពីអតីតកាល។
សាធារណជនកម្ពុជាគួរតែទទួលបាននូវការបង្ហាញ និងពិភាក្សាដេញដោលពីគោលនយោបាយ និងទស្សនវិស័យអនាគតរបស់កម្ពុជាឲ្យបានច្រើនជាងនេះពីអ្នកនយោបាយខ្មែរមិនថាបក្សនៅក្នុងរដ្ឋាភិបាល ឬក្រៅរដ្ឋាភិបាលនោះទេ ។ ជាក់ស្តែងទោះបីជារាជរដ្ឋាភិបាលបានដាក់ចេញនូវគោលនយោបាយអភិវឌ្ឍន៍វិស័យឧស្សាហកម្មកម្ពុជាឆ្នាំ ២០១៥-២០២៥ ហើយក្តីប៉ុន្តែយើងមិនដែលឃើញអ្នកនយោបាយណាលើកយកគោលនយោបាយនេះមកពិភាក្សាជាសាធារណៈនោះឡើយ ។
បើយើងក្រឡេកមើលប្រទេសជុំវិញយើងនឹងអាចយល់បានយ៉ាងងាយថាតើការប្រកួតប្រជែងក្នុងតំបន់មានសភាពស្វិតស្វាញកម្រិតណា? ហើយប្រទេសនីមួយៗខិតខំខ្លាំងយ៉ាងណាដើម្បីលើកស្ទួយស្ថានភាពសេដ្ឋកិច្ចរបស់ខ្លួន។
វៀតណាមមានមហិច្ឆតាចង់បង្កើតឧស្សាហកម្មរថយន្តនៅក្នុងប្រទេស។ ថៃនឹងមានរថភ្លើងល្បឿនលឿនក្នុងពេលដ៏ឆាប់ខាងមុខហើយរដ្ឋាភិបាលយោធាមួយនេះកំពុងជំរុញការបង្កើតតំបន់ឧស្សាហកម្មថ្មីចំនួន ១០ នៅតាមជាយដែនខ្មែរ ឡាវ មីយ៉ាន់ម៉ា ដើម្បីបង្កើនការទាញផលប្រយោជន៍ពីពាណិជ្ជកម្មឆ្លងដែន។
ឥណ្ឌូនេស៊ីកំពុងតែទាក់ទាញក្រុមហ៊ុនហ្វេសប៊ុក និងហ្គូកហ្គលឲ្យជួយក្នុងការអភិវឌ្ឍសេដ្ឋកិច្ច និងពាណិជ្ជកម្មឌីជីថលរបស់ខ្លួនហើយកំពុងតែចង់ក្លាយខ្លួនជាមជ្ឈមណ្ឌលឡូជីស្ទីកនាំមុខក្នុងតំបន់អាស៊ីអាគ្នេយ៍ជំនួសប្រទេសសិង្ហបុរី និងម៉ាឡេស៊ី។ ហ្វីលីពីនបានក្លាយខ្លួនជាទិសដៅវិនិយោគនាំមុខជំនួសថៃ និងវៀតណាមសម្រាប់អ្នកវិនិយោគជប៉ុនដែលកំពុងស្វែងរកទីតាំងផលិតកម្មបន្ថែមពីលើប្រទេសចិន ។
ចុះកម្ពុជាវិញតើមហិច្ឆតា និងទស្សនវិស័យអនាគតយើងជាអ្វី? តើយើងបានធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីសម្រេចមហិច្ឆតាទាំងនោះបាន?
យើងសុទ្ធតែបានដឹងរួចមកហើយថាសេដ្ឋកិច្ច និងសន្តិសុខជាតិកម្ពុជាបច្ចុប្បន្នមានភាពផុយស្រួយ និងពឹងផ្អែកខ្លាំងលើប្រទេសជិតខាងធំៗទាំងពីរ ។
នៅពេលដែលកម្ពុជាមានជម្លោះប្រដាប់អាវុធជាមួយថៃនៅឆ្នាំ ២០០៨ ទាហានខ្មែរខ្វះខាតសម្ភារសឹកហើយត្រូវទទួលការឧបត្ថម្ភតាំងពីអាវរងា។
ការប្រយុទ្ធជាមួយថៃបានធ្វើឲ្យមានបន្ទុកធ្ងន់ដល់ថវិកាជាតិដោយគ្រប់ក្រសួងត្រូវបានកាត់បន្ថយចំណាយគ្រប់ស្ថាប័នបាននាំគ្នាបង្កើតកម្មវិធីសប្បុរសធម៌ប្រមូលថវិកាទ្រទ្រង់កងទ័ពសមរភូមិមុខ ។ ប៉ុន្តែការរៃអង្គាសសប្បុរសធម៌មិនមែនអាចបន្តមានរហូតជានិរន្តរ៍នោះទេហើយបើគ្រាន់តែមានស្មារតីស្នេហាជាតិ និងមោទនភាពជាតិក៏មិនអាចធ្វើជាខែលការពារយើងពីគ្រាប់មីស៊ីលរបស់បច្ចាមិត្តបានដែរបើយើងគ្មានកម្លាំងសេដ្ឋកិច្ច និងយោធានោះ ។
នៅពេលដែលថៃសម្រេចបង្ក្រាបពលករខុសច្បាប់នៅឆ្នាំ ២០១៤ ពលករកម្ពុជាជិត ២០ ម៉ឺននាក់ត្រូវបានញាត់ដាក់ឡានដូចសត្វធាតុទម្លាក់ចោលនៅព្រំដែនយ៉ាងអាណោចអាធ័ម ។ ជោគវាសនានៃពលករឆ្លងដែនកម្ពុជាប្រហែលជា ១ លាននាក់គឺស្ថិតក្នុងកណ្តាប់ដៃរបស់ប្រទេសថៃ ។
កាលពីខែវិច្ឆិកាឆ្នាំ ២០១៥ ក្នុងឱកាសបុណ្យអុំទូក ២៤ ខេត្ត-ក្រុងរបស់កម្ពុជាបានដាច់ចរន្តអគ្គិសនីជាងមួយម៉ោងដោយសារបញ្ហាបច្ចេកទេសនៅវៀតណាម ។
បើមើលលើវិស័យកសិកម្មដែលជាចំណុចខ្លាំងរបស់កម្ពុជាវិញនៅពេលដែលយើងមានមហិច្ឆតាចង់នាំចេញអង្ករឲ្យបាន ១ លានតោនកម្ពុជាបែរជាមានការនាំចូលអង្ករខុសច្បាប់ប្រហែល ១ លានតោនពីវៀតណាមទៅវិញ ។
បញ្ហាសេដ្ឋកិច្ច និងសន្តិសុខជាតិទាំងនេះគឺជាអ្វីដែលអ្នកនយោបាយខ្មែរគួរតែនាំគ្នាពិភាក្សាវែកញែកឲ្យបានផុសផុលហើយរាល់ខ្លឹមសារនៃការពិភាក្សាមិនមែនគ្រាន់តែជាការបន្ទោស ជេរប្រទេចផ្តាសា និងដាក់កំហុសគ្នាទៅវិញទៅមកនោះទេគឺយើងគួរតែពិភាក្សាដោយលើកជាជម្រើសគោលនយោបាយដែលមានអំណះអំណាងត្រឹមត្រូវ ។
ការធ្វើគោលនយោបាយមិនមែនជាសិទ្ធិផ្តាច់មុខរបស់គណបក្សកាន់អំណាចនោះទេ។ និយាយផ្ទុយមកវិញមិនមែនទាល់តែក្លាយជាបក្សកាន់អំណាចទើបអាចបង្កើត ឬ ផ្តល់ជម្រើសគោលនយោបាយផ្សេងៗដល់សង្គមខ្មែរនោះដែរ ។ ដល់ពេលវេលាដែលអ្នកនយោបាយខ្មែរគួរនាំគ្នាលើកកម្ពស់កម្រិតនៃការពិភាក្សាប្រកបដោយខ្លឹមសារគោលនយោបាយដើម្បីឲ្យសាធារណៈមតិខ្មែរពិចារណាជ្រើសរើសក្នុងន័យស្ថាបនា អភិវឌ្ឍ និងការពារផលប្រយោជន៍ជាតិជាជាងការប្រទូសរ៉ាយ រិះគន់ត្មិះដៀល និងការវាយប្រហារតាមអារម្មណ៍ដែលមានលក្ខណៈបុគ្គល និងសងសឹកគ្នាមិនចេះចប់មិនចេះហើយ៕
ស៊ឹម វីរៈ (អតីតអ្នកការទូត)
អ៊ីមែលៈ simvireak@hotmail.co.jp
No comments:
Post a Comment