A Change of Guard

សូមស្តាប់វិទ្យុសង្គ្រោះជាតិ Please read more Khmer news and listen to CNRP Radio at National Rescue Party. សូមស្តាប់វីទ្យុខ្មែរប៉ុស្តិ៍/Khmer Post Radio.
Follow Khmerization on Facebook/តាមដានខ្មែរូបនីយកម្មតាម Facebook: https://www.facebook.com/khmerization.khmerican

Thursday, 28 January 2016

រដ្ឋ​រក​តំបន់​អភិវឌ្ឍន៍​តែ​ទីតាំង​ខ្មែរ​ក្រីក្រ​រស់នៅ​ ​ឯ​កន្លែង​អន្ដោប្រវេសន៍​មិន​ហ៊ាន​ប៉ះ

រដ្ឋ​រក​តំបន់​អភិវឌ្ឍន៍​តែ​ទីតាំង​ខ្មែរ​ក្រីក្រ​រស់នៅ​ ​ឯ​កន្លែង​អន្ដោប្រវេសន៍​មិន​ហ៊ាន​ប៉ះ
Tue, 26 January 2016 ppp
តុង សុប្រាជ្ញ

ផ្ទះ​និគមន៍​ជនជាតិ​វៀតណាម​ដែល​សង់​លើ​ផ្លូវ​លេខ​ ៩៧ ​ម្ដុំ​មុខ​វិទ្យាល័យ​បឹងត្របែក​តែ​គ្មាន​អាជ្ញាធរ​ណា​មក​ដេញ​ចេញ​ទេ​។ រូបថត សហការី


ពលរដ្ឋ​ខ្មែរ​ក្រីក្រ​ម្នាក់ៗ​ឲ្យ​តែ​ឮ​ពាក្យ​ថា​រដ្ឋាភិបាល​យក​កន្លែង​តំបន់​អភិវឌ្ឍន៍​ ឬ​ក៏​ដី​សម្បទាន​សេដ្ឋកិច្ច​គឺ​ដេក​តែ​ភ័យ​មិន​ដឹង​ជា​ត្រូវ​គេ​មក​អភិវឌ្ឍ​ប៉ះ​ផ្ទះ ឬ​ក៏​ដីធ្លី​របស់​ពួកគាត់​ដែរ​អត់​? បើ​ប៉ះ​ចំ​នោះ​គឺ​ដឹង​តែ​ស៊យ​ធំ​ហើយ​គ្មាន​អ្វី​ក្រៅ​ពី​ទឹក​ភ្នែក​ជូត​ក្បាល​ជង្គង់​ ឬ​ក៏​ធ្វើ​ចំណាក​ស្រុក​នោះ​ទេ​រីឯ​អ្នក​មានៗ​ និង​ជនបរទេស​ចាំ​តែ​ទទួល​ផលប្រយោជន៍​ពី​តំបន់​អភិវឌ្ឍន៍​នោះ​ទៅ​វិញ​។

តើ​ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​រាល់​កន្លែង​អភិវឌ្ឍន៍​មិន​ត្រៀម​រក​ដំណោះស្រាយ​ជូន​ពលរដ្ឋ​ក្រីក្រ​ទៅ​? ក្រែង​ចង់​ឲ្យ​រាស្ត្រ​មាន​មុន​រដ្ឋ​នោះ​អី​?

ជាទូទៅ​ការ​បណ្តេញ​ចេញ​ ឬ​ការ​អភិវឌ្ឍ​រក​តែ​នៅ​ដី​របស់​ប្រជាពលរដ្ឋ​ខ្មែរ​ក្រីក្រ​គ្នា​ឯង​ទេ​មិន​ដែល​ខ្វល់​ខ្វាយ​រឿង​ទើស​ផ្ទះ​សំបែង​របស់​ជន​អន្តោប្រវេសន៍​ទាំង​ស្រប​ច្បាប់ ទាំង​ខុស​ច្បាប់​នោះ​ទេ​ជាពិសេស​គឺ​ជនជាតិ​វៀតណាម និង​ជនជាតិ​ចាម​បើ​ទោះបី​ជា​មាន​នៅក្នុង​ប្លង់​ត្រូវ​រុះរើ​ហើយ​ក៏ដោយ ក៏​មិន​ហ៊ាន​ដែរ​ ឬ​ក៏​សុខ​ចិត្ត​ធ្វើ​វាង ឬ​ក៏​ទុក​ប្លង់​នោះ​ចោល​ធ្វើ​មិន​ដឹង​មិន​ឮ​។

ឧទាហរណ៍​ការ​បណ្តេញ​ចេញ ឬ​ក៏​ផ្តល់​សំណង​តិចតួច​ទៅ​អ្នក​ភូមិ​នៅ​បឹងកក់ ផ្ទះ​ពលរដ្ឋ​ខ្មែរ​ដែល​ជា​ម្ចាស់​ទឹក​ម្ចាស់​ដី​ត្រូវ​បាន​ឈូសឆាយ​កម្ទេច​ចោល​ខ្ទេចខ្ទី​ចំណែក​ព្រះវិហារ​ចាម​មួយ​ធំ​ដែល​ជា​អតីត​បារ៍​បឹងកក់​គឺ​អាជ្ញាធរ​មិន​ហ៊ាន​ប៉ះ​ទេ​សុខ​ចិត្ត​ព័ទ្ធ​របង​ធ្វើ​វាង​។

រីឯ​តំបន់​ត្រើយ​ខាង​កើត​ស្ពាន​ច្បារអំពៅ​វិញ​ក៏​សំណង់​អនាធិបតេយ្យ​សង់​រញ៉េរញ៉ៃ​របស់​និគម​ជនជាតិ​វៀតណាម​ដែល​មក​តាំង​លំនៅ​ និង​មក​រស់នៅ​ខុស​ច្បាប់​ក៏មាន​ហើយ​តំបន់​តាម​មាត់​ទន្លេ​នោះ​ក៏​មាន​នៅ​ក្នុង​ប្លង់​សួន​ច្បារ​រួច​ហើយ​ដែរ តែ​អាជ្ញាធរ​មិន​ហ៊ាន​រុះរើ​ឈូសឆាយ​ទេ​ទុក​ទាល់​នៅ​ច្រើន​ទៅៗ​គឺ​មិន​ប៉ះពាល់​ទេ​ព្រោះ​មិន​ទាន់​អស់​គុណ​ថ្ងៃ​រំដោះ​ ៧ ​មករា​នោះ​មិន​ដឹង​ជា​គុណ​នោះ​ពេល​ណា​បាន​ចប់​ឡើយ។



ដោយ​ឡែក​នៅ​តាម​ផ្លូវ​ដដែល​ទៅ​ដល់​ព្រែកប្រា​ឃើញ​ផ្សារ​ចាម​មួយ​ដែល​ជនជាតិ​ចាម​លក់​នៅ​លើ​ផ្លូវ​ចង្អៀត​ឡាន​ ២ ​ចៀស​គ្នា​មិន​ចង់​រួច​ផង​ក៏​សមត្ថកិច្ច​ និង​អ្នក​ធំៗ​ធ្វើ​ដំណើរ​តាម​ផ្លូវ​នោះ​រាល់​ថ្ងៃ​មិន​ទៅ​ទើស​ឈឺ​ក្បាល​វិល​មុខ​អី​ដែរ​។ បើ​នៅ​តំបន់​បឹងត្របែក​ក្រោយ​ក្រសួង​សង្គមកិច្ច​ជនជាតិ​វៀតណាម​សង់​ផ្ទះ​រកេតរកូត​នៅ​ផ្លូវ​ក៏​មាន​សង់​នៅ​លើ​ចិញ្ចឹម​ផ្លូវ​យក​របង​ក្រសួង​ធ្វើ​ជញ្ជាំង​ផ្ទះ​តែ​ម្តង​ក៏​គ្មាន​ក្រសួង​ ឬ​ក៏​អាជ្ញាធរ​ណា​ទើស​ទាល់ និង​ប្តឹងប្ដល់​ធ្វើការ​រុះរើ​ផ្ទះ​របស់​ពួកគេ​ដែរ​ព្រោះ​គេ​ជា​អ្នក​មាន​គុណ​។

ករណី​នេះ​បើ​ធ្វើការ​ប្រៀបធៀប​មក​កន្លែង​ដែល​ប្រជាពលរដ្ឋ​ខ្មែរ​ឯង​ក្រីក្រ​រស់នៅ​វិញ​សុទ្ធសឹង​តែ​ជា​គោលដៅ​តំបន់​អភិវឌ្ឍន៍​ទាំងអស់​ព្រោះ​ស្រួល​បណ្តេញ​ចេញ​ឈូសឆាយ​បើ​ទោះបី​ជា​ច្បាប់​កើត​ក្រោយ​ការ​សាងសង់​ផ្ទះ ឬ​ក៏​ដី​មាន​កម្មសិទ្ធិ​ហើយ​ក៏​ដោយ​ហើយ​ពេល​ខ្លះ​កាលពី​ប្រជុំ​ជជែក​គ្នា​អាជ្ញាធរ​ចេញ​លិខិត​ឲ្យ​ធ្វើ​តែ​ ៣ ​ទេ​តែ​ដល់​អ្នក​អនុវត្តន៍​មែន​ធ្វើ​ដល់​ទៅ​ ៨ ​ឯណោះ​។

ឧទាហរណ៍​ដូច​ការ​ឈូស​ឆាយ​កម្ទេច​ផ្ទះ​អ្នក​ភូមិ​ ៩ ​គ្រួសារ​នៅ​ក្បែរ​ប្រឡាយ​បាក់ទូក​ភូមិ​បឹងសាង ខណ្ឌ​ឫស្សីកែវ​ទោះបី​ជា​អ្នក​ភូមិ​ដែល​រស់នៅ​តាំង​ពី​ ១៩៨៧ ព្រម​ទទួល​យក​តំបន់​អភិវឌ្ឍន៍​ប្រឡាយ​នោះ​តែ​សុំ​អាជ្ញាធរ​ឲ្យ​ធ្វើ​ទៅ​តាម​ប្លង់​កាត់​យក​ដី​ដូច​នៅក្នុង​លិខិត​របស់​សាលា​ខណ្ឌ​ចុះ​ថ្ងៃ​ទី​ ២ ខែ​មករា ឆ្នាំ​ ២០១៦ កាត់​យក​តែ​ ២,៥ ​ម៉ែត្រ​តែ​ផ្ទះ​បាយ​ និង​បង្គន់​ទេ​ប៉ុន្តែ​ពេល​អនុវត្ត​លើស​ផែនការ​រហូត​វាយ​មួយ​កំណាត់​ផ្ទះ​ដល់​កន្លែង​ដេក​ ៧ ​ម៉ែត្រ និង​ផ្ទះ​ខ្លះ​វាយ​ចោល​ទាំង​មូល​តែ​ម្តង​ដោយ​ថា​មេបញ្ជា​ឲ្យ​វាយ​បន្ថែម​កាល​ពី​ថ្ងៃ​ទី​ ១៨ ខែ​មករា​ឆ្នាំ​ ២០១៦​។

តែ​ដល់​ពេល​ឈូស​ឆាយ​ដល់​ផ្ទះ​អ្នក​មាន​វិញ​សុខ​ចិត្ត​ធ្វើ​ប្រឡាយ​វាង​វិញ​មិន​ហ៊ាន​ប៉ះ​ទេ​ខ្លាច​ដាច់​លុយ​? ហើយ​ចោទ​ថា​សង់​រំលោភ​លើ​ដី​ប្រឡាយ​តែ​ការ​ពិត​សំណង់​ទាំង​នោះ​សុទ្ធតែ​អនុញ្ញាត​ដោយ​អាជ្ញាធរ​ទាំងអស់​អ៊ីចឹង​មាន​តែ​អាជ្ញាធរ​អនុញ្ញាត​ខុស​ច្បាប់​ដែរ​។ រឿង​ថ្នាក់​ក្រោម​ធ្វើ​លើស​ផែនការ​ដូច​កាល​ពី​សម័យ​ ប៉ុល ពត អ៊ីចឹង​សម្លាប់​ចោល​គ្មាន​ស្តាយ​ស្រណោះ​អ្វី​ទាំងអស់​សរុប​ជិត​ ២ ​លាន​នាក់​តែ​មក​ដល់​សម័យ​ឥឡូវ​នេះ​វិញ​គឺ​បក្ស​កាន់​អំណាច​អស់​ ២២ ​កៅអី​ដោយសារ​តែ​ថ្នាក់​ក្រោម​ធ្វើ​លើស​ប្រជាពលរដ្ឋ​ស្អប់​ថ្នាក់​ក្រោម​តែ​ទៅ​រងគ្រោះ​ថ្នាក់​លើ​ទៅ​វិញ​។ អ៊ីចឹង​ការ​បោះឆ្នោត​លើក​ក្រោយ​ឆ្នាំ​ ២០១៨ ​នេះ​នៅ​បន្ត​បាត់បង់​ទៀត​បើ​រដ្ឋាភិបាល​អនុវត្ត​ការ​បណ្តេញ​ចេញ​មិន​មាន​តម្លាភាព​នោះ​។

សប្តាហ៍​កន្លង​ទៅ​នេះ​បញ្ហា​បណ្តេញ​ចេញ​ផ្ទះ​សំបែង​នៅ​តែ​ជា​បញ្ហា​ក្តៅ​គគុក​ដដែល​នៅ​គ្រប់​ទីកន្លែង​ចេញ​ពី​ប្រឡាយ​បាក់ទូក​ឥឡូវ​មក​ប្រឡាយ​បឹងត្របែក​ចេញ​រាលដាល​ដល់​តំបន់​អ្នក​រស់នៅ​តាម​ផ្លូវ​រថភ្លើង​ដែល​មាន​ក្នុង​គម្រោង​សំណង់​ផ្លូវ​ល្បឿន​លឿន​ដល់​ ៥០ ​គ្រួសារ​នៅ​តំបន់​ជ្រោយ​ចង្វារ​តាម​ផ្លូវ​ជាតិ​លេខ​ ៦A ក៏​កំពុង​តវ៉ា​រឿង​ដីធ្លី​ត្រូវ​បាន​ក្រុមហ៊ុន​ OCIC ​អភិវឌ្ឍន៍​ដែរ​ហើយ​មិនមែន​តែ​នៅ​ភ្នំពេញ​ទេ​នៅ​ខេត្ត​ព្រះវិហារ​ក៏​កំពុង​តវ៉ា​រឿង​ដីធ្លី​នេះ​ដែរ​។

តំបន់​អភិវឌ្ឍន៍​ទាំង​នោះ​សុទ្ធ​តែ​ប្រជាពលរដ្ឋ​ខ្មែរ​ម្ចាស់​ស្រុក​រស់នៅ​ហើយ​បញ្ហា​មួយ​ចំនួន​ដែល​ត្រូវ​ដោះស្រាយ​បាន​តាំងពី​ដំបូង​គឺ​រដ្ឋាភិបាល​ក៏​ដូចជា​អាជ្ញាធរ​ធ្វើ​មិន​ដឹង​មិន​ឮ​ និង​ស៊ុម​គ្រលុំ​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ពួកគាត់​សង់​ផ្ទះ និង​រស់នៅ​ព្រោះ​បក្ស​កាន់​អំណាច​យក​ប្រជាប្រិយភាព​ចង់​បាន​សន្លឹក​ឆ្នោត​តែ​ដល់​ពេល​ជាប់​ឆ្នោត​ចាប់ផ្តើម​ចាត់​ការ​បោស​សម្អាត​ពួកគាត់​ទៅ​វិញ​។ រីឯ​អ្នក​ដែល​បាន​ផល​ការ​អភិវឌ្ឍ​គឺ​បាន​ទៅ​លើ​អ្នក​មាន និង​ជនអន្តោប្រវេសន៍​រស់​នៅ​យ៉ាង​រំភើយ​ពោល​គឺ​ឆ្លាត​ណាស់​រដ្ឋាភិបាល​ចាំ​មើល​តែ​ទីតាំង​តំបន់​ណា​ឲ្យ​តែ​មាន​ជនជាតិ​វៀតណាម ចាម ឬ​ក៏​ចិន​វិញ​គឺ​ធ្វើ​មិន​ដឹង​មិន​ឮ​មិន​ហ៊ាន​ប៉ះ​ទេ​។

នៅ​ស្រុក​ខ្មែរ​ខុស​ពី​ស្រុក​គេ​ទាំង​នៅ​ប្រទេស​លទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ​ក៏ដោយ​ក៏​គេ​គិតគូរ​ពលរដ្ឋ​គេ​ជាង​ជនអន្តោប្រវេសន៍​ និង​ចំណាក​ស្រុក​ដែរ​រីឯ​ស្រុក​ខ្មែរ​វិញ​គឺ​ធ្វើ​បាប​តែ​ប្រជាពលរដ្ឋ​ក្រីក្រ​ខ្លួន​ឯង​ទៅវិញ​នេះ​កុំ​ឲ្យ​ភ្នែក​ញាតិ​គេ​ថា​រើសអើង​ពូជសាសន៍​? ឬ​ក៏​នៅ​ជំពាក់​គុណ​គេ​ទៀត​?

ឥឡូវ​ប្រជាពលរដ្ឋ​ដែល​រងគ្រោះ​ដោយសារ​ការ​បណ្តេញ​ចេញ​ដោយ​គ្មាន​តម្លាភាព​ក៏​ពិចារណា​ផង​ដែរ​នៅ​ពេល​បោះ​ឆ្នោត​ខាង​មុខ​ថា​តើ​ត្រូវ​ជ្រើស​បក្ស​ណា​ដែល​ខ្លួន​ជឿជាក់ និង​ទុកចិត្ត​បាន​។ រីឯ​បក្ស​ប្រឆាំង​គឺ​គេ​មិន​បាន​ធ្វើ​អី​ជួយ​ឲ្យ​ធំដុំ​នោះ​ទេ​តែ​គេ​ចាំ​ស៊ីឡាក​យ៉ាង​ស្រួល​នៅ​ពេល​អំពើ​អយុត្តិធម៌​របស់​បក្ស​កាន់​អំណាច​មក​ប្រជាពលរដ្ឋ​ក្រីក្រ​នោះ​។

បើ​ប្រៀបធៀប​ដូច​របាយការណ៍​របស់​អង្គការ​អុកស្វាម Oxam រក​ឃើញ​កាលពី​សប្តាហ៍​មុន​នេះ​ថា​មហាសេដ្ឋី​តែ​ ៦២ ​នាក់​ប៉ុណ្ណោះ​មាន​ប្រាក់​ចំណូល​ច្រើន​ជាង​ប្រជាជន​ក្រីក្រ​ជាង​ពាក់​កណ្តាល​ទូទាំង​ពិភពលោក​ដែល​មាន​សរុប​ជាង​ ៧ ​ពាន់​លាន​នាក់​នោះ​រីឯ​នៅ​ស្រុក​ខ្មែរ​ក៏​មិន​សូវ​ខុស​គ្នា​ដែរ​បើ​មើល​តាម​របាយការណ៍​ផ្សេងៗ​សាកល្បង​ប្រៀបធៀប​មើល​មហាសេដ្ឋី និង​ថ្នាក់ដឹកនាំ​ខ្មែរ​តែ​ជាង​ ១០ ​នាក់​ផង​ក៏​មាន​ប្រាក់​ចំណូល​ច្រើន​ជាង​ និង​ដីធ្លី​ធំ​ជាង​ប្រជាពលរដ្ឋ​ខ្មែរ​ក្រីក្រ​ជាង​ពាក់​កណ្តាល​នៃ​ប្រជាជន​សរុប​ ១៥ ​លាន​នាក់​អ្នក​ក្រ​ភាគច្រើន​ខ្លះ​រក​តែ​ដី​មួយ​បង្គី​ក៏​មិន​បាន​ផង​កុំ​ថា​ឡើយ​ដី​កាន់កាប់​ហើយ​ ១៩ ​ភាគរយ​រស់នៅ​ក្រោម​បន្ទាត់​ក្រីក្រ​ទៀត​។

តើ​ពេល​ណា​បាន​ប្រជាពលរដ្ឋ​ខ្មែរ​ក្រីក្រ​ឈប់​រងគ្រោះ​ដោយសារ​តំបន់​អភិវឌ្ឍន៍​តទៅ​ទៀត​? ព្រោះ​ប្រជាពលរដ្ឋ​មិន​រារាំង​ការ​អភិវឌ្ឍ​របស់​រាជរដ្ឋាភិបាល​ទេ​តែ​គ្រាន់តែ​ធ្វើ​យ៉ាង​ណា​ឲ្យ​មាន​តម្លាភាព​ទទួល​យក​បាន​ភាគី​ទាំង​សង​ខាង​ផង​។

បើ​ពុំ​នោះ​ទេ​ការ​យក​ប្រជាប្រិយភាព​តាមរយៈ​ការ​មិន​ឲ្យ​ធ្វើ​ប័ណ្ណ​បើកបរ​ម៉ូតូ​ ១២៥CC ​ចុះ​ក្រោម​ការ​មិន​យក​ថ្លៃ​ធ្វើ​ដំណើរ​តាម​ផ្លូវ​ជាតិ​លេខ​ ៤ ក៏​ស្រង់​ដើម​ការ​បាត់​ ២២ ​កៅអី​លើក​មុន​មិន​រួច​ដែរ​ក្នុង​ការ​បោះឆ្នោត​ឃុំ-សង្កាត់​ឆ្នាំ​ ២០១៧ និង​បោះឆ្នោត​ជាតិ​ឆ្នាំ​ ២០១៨ ​ខាង​មុខ​នេះ​៕

ចូលរួម​ផ្តល់​យោបល់​តាមរយៈ soprach.tong@phnompenhpost.com

1 comment:

Anonymous said...

in the US there is a law called '' eminent domain '' research it if curious... gov has the power to do anything they want , no matter what country. and we , the dumb people , continue to vote for more of them hoping for a change...and that is the definition of stupidity :'' keep doing the same thing over and over again while hoping for a different result'' . When will people ever learn ?