អ្នកភូមិឡពាងធ្វើសន្និសីទកាសែតទាមទារឲ្យដោះលែងតំណាងរបស់ខ្លួនទាំង៥នាក់ នៅថ្ងៃទី ១៩ ខែសីហា ឆ្នាំ ២០១៤។
RFA/Uon Chhin
អ្នកភូមិឡពាង បានប្ដេជ្ញាបន្តស្នាក់នៅនិងតវ៉ាក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ រហូតទាល់តែមានដំណោះស្រាយ ឬលទ្ធផលជាក់លាក់ណាមួយដែលពួកគាត់អាចទទួលយកបាន និងទាមទារឲ្យដោះលែងតំណាងរបស់ពួកគាត់ទាំង ៥នាក់ ដែលតុលាការខេត្តកំពង់ឆ្នាំង បានចាប់ឃុំខ្លួនពាក់ព័ន្ធនឹងជម្លោះដីធ្លី។
ការបង្ហាញជំហររបស់អ្នកឡពាង បានត្រូវធ្វើឡើងក្នុងសន្និសីទកាសែតមួយនាតំបន់បឹងកក់ ដែលមានអ្នកចូលរួមជាង ១០០នាក់ នៅព្រឹកថ្ងៃទី១៩ សីហា។
អ្នកភូមិឡពាង អះអាងថា នៅភ្នំពេញ មានអំណោយផលច្រើនសម្រាប់ការតស៊ូមតិរបស់ពួកគាត់ផង និងជួយឲ្យពួកគាត់គេចផុតពីការធ្វើទុក្ខបុកម្នេញពីសំណាក់កងកម្លាំងអាជ្ញាធរ និងក្រុមមនុស្សដែលស្និទ្ធជាមួយក្រុមហ៊ុន ខេ.ឌី.ស៊ី (KDC) របស់អ្នកស្រី ជា ខេង ភរិយាលោក ស៊ុយ សែម រដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងរ៉ែនិងថាមពលផង។
ក្រៅពីបង្ហាញការតាំងចិត្ត តំណាងអ្នកមានបញ្ហាដីធ្លីនៅតបន់ឡពាង ជាមួយក្រុមហ៊ុន ខេ.ឌី.ស៊ី អ្នកស្រី អ៊ុំ សូភី មានប្រសាសន៍ថា ពួកគាត់កំពុងតែរងទុក្ខក្រោមអាណានិគមបែបថ្មី៖ «ខ្ញុំចាំបានថា នៅខេត្តកំពង់ឆ្នាំង លោក តា ជួន និង (តា) នៅ គាត់បានសម្លាប់ បាដែស (Bardez) ដែលធ្វើបាបប្រជាពលរដ្ឋនៅភូមិក្រាំងលាវ។ ពេលនោះបារាំង បានដាក់ឈ្មោះភូមិក្រាំងលាវ ថា ភូមិតិរិច្ឆាន។ អ៊ីចឹងបានន័យថា បារាំងដាក់ឈ្មោះឲ្យភូមិនោះជាភូមិតិរិច្ឆាន គឺមិនពិតទេ គឺបារាំងទេ ដែលធ្វើបាបប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរនៅភូមិក្រាំងលាវ។ អ៊ីចឹងគាត់ឈឺចាប់ណាស់នូវការជិះជាន់របស់អាណានិគមបារាំង។ អាណានិគមរបស់បារាំង ដើរទារពន្ធធ្វើបាបប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរ។ អ៊ីចឹងពួកយើងមិនខុសពីសម័យភូមិតិរិច្ឆាននោះទេ»។
ទាក់ទងនឹងបញ្ហានេះដែរ អ្នកគ្រប់គ្រងបច្ចេកទេសការិយាល័យឃ្លាំមើលការរំលោភសិទ្ធិមនុស្សរបស់អង្គការលីកាដូ លោក អំ សំអាត ស្នើប្រមុខរាជរដ្ឋាភិបាលជំរុញឲ្យមានចំណាត់ការដោះស្រាយប្រកបដោយប្រសិទ្ធិភាពចំពោះវិវាទដីធ្លី ដើម្បីចៀសវាងកុំឲ្យមានបដិវត្តន៍ដីធ្លីកើតជាថ្មី ព្រោះកម្ពុជាធ្លាប់មានមេរៀនម្ដងហើយគឺបដិវត្តន៍ដែលផ្ដើមចេញពីជម្លោះដីធ្លីជាមួយអ្នកភូមិសំឡូត ខេត្តបាត់ដំបង ក្នុងអំឡុងចុងទស្សវត្ស៍ឆ្នាំ១៩៦០៕
No comments:
Post a Comment