Rescued Khmer workers exit Phnom Penh International Airport after returning home from Indonesia, June 2, 2015.
RFA
Thirty-nine victims of human trafficking were repatriated to Cambodia from Indonesia Tuesday, but refused to provide details of their ordeal to the media, prompting concerns from civil society groups that they had been ordered to remain silent on the issue by local authorities.
Among the group were 38 Cambodian migrant workers who had been held captive on Thai fishing boats off of Indonesia’s remote Benjina island and one Cambodian woman who was trafficked to work as a house maid in the country, according to an official statement issued ahead of their return.
As the 39 trafficking victims left Phnom Penh International Airport, reporters questioned them about how they had been sold into slavery and their experiences while in captivity in Indonesia, but were informed by members of the group that they were “not permitted to speak” to the press.
They did not specify who had ordered them to remain silent about their ordeal.
Ya Navuth, director of local nongovernmental organization Caram Cambodia, which campaigns for migrant workers, told RFA’s Khmer Service that it was imperative for trafficking victims to discuss their experiences in order to help others avoid falling into similar traps.
“Journalists should be allowed to meet the victims and help make their story heard,” he said.
“People need to know how they became victims of human trafficking and what tricks the brokers use to lure them into leaving the country in search of work abroad.”
However, Ministry of Foreign Affairs (MOFA) spokesman Kuy Kuong told RFA that authorities had not instructed the victims to withhold information and suggested they simply did not want their stories to be published by the media.
“[The authorities] wanted them to speak to the journalists—to retell their life and sufferings,” he said.
Interior Ministry secretary of state and general secretary of the National Committee for Counter Trafficking Chou Bun Eng also expressed concern that the 39 were “withholding information,” which she said could “make it very difficult to arrest the brokers and rescue other victims.”
Little or no options
In recent months, hundreds of Cambodians who were trafficked to work as slaves on Thai fishing boats illegally operating in Indonesian waters have been rescued and repatriated through cooperation between Cambodia’s embassy in Jakarta, Indonesian authorities and the International Organization for Migration (IOM).
In May, Meourn Tola, the labor program chairman of Cambodian NGO Community Legal Education Center (CLEC), welcomed the rescue and repatriation of victims, but warned that thousands of Cambodian victims of human trafficking remain trapped on Thai fishing boats.
He told RFA that many Cambodians risk seeking work abroad because they have little or no options at home.
Meourn Tola said wages in Cambodia are too low, the amount of farmland is inadequate and many people lack capital to start their own businesses.
He also called on the government to provide vocational training to repatriated trafficking victims.
Last June, the U.S. downgraded Thailand in its annual report on human trafficking and Thai authorities have scrambled to crack down on trafficking rings within its fishing industry in response.
The European Union has also threatened to ban seafood imported from Thailand—a trade estimated at U.S. $500-700 million—if the situation does not improve.
Reported by Tha Tha Kitya for RFA’s Khmer Service. Translated by Yanny Hin. Written in English by Joshua Lipes.
អង្គការសង្គមស៊ីវិល បង្ហាញថា ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរដែលនៅតែរងគ្រោះពេលចេញទៅធ្វើការនៅក្រៅប្រទេសម្ដងហើយម្ដងទៀតនោះ ដោយសារខ្វះការចែកចាយបទពិសោធន៍ពីជនរងគ្រោះមុនៗ។ ការអះអាងយ៉ាងដូច្នេះ បន្ទាប់ពីពលករខ្មែររងគ្រោះលើទូកនេសាទថៃ ជាច្រើននាក់ ដែលបញ្ជូនមកដល់កម្ពុជា វិញ នៅថ្ងៃទី២ ខែមិថុនា ប៉ុន្តែពលករទាំងនោះព្យាយាមមិននិយាយអ្វីទាល់តែសោះអំពីជីវិតជាទាសករនៅបរទេសដល់អ្នកកាសែត។
ប្រធានអង្គការខារ៉ាមកម្ពុជា (Caram Cambodia) ដែលធ្វើការពាក់ព័ន្ធនឹងពលករចំណាកស្រុក លោក យ៉ា ណាវុធ និយាយថា ជនរងគ្រោះកម្ពុជា ដែលទៅធ្វើការនៅក្រៅប្រទេស ដូចជាពលកររងគ្រោះលើទូកនេសាទថៃ និងស្ត្រីខ្មែរដែលរងការជួញដូរទៅរៀបការជាមួយជនបរទេសនោះ មិនគួរបិទបាំងព័ត៌មានអំពីបទពិសោធន៍ដ៏ជូរចត់របស់ខ្លួនដល់អ្នកកាសែត ឬមហាជននានានោះទេ។
លោកបន្តថា ការចែកចាយព័ត៌មាន ឬបទពិសោធន៍ដល់គ្នាទៅវិញទៅមកនោះ មានសារសំខាន់ណាស់ដើម្បីផ្សព្វផ្សាយអោយបានទូលំទូលាយ កុំអោយពលរដ្ឋខ្មែរដទៃទៀតចាញ់បោកល្បិចកលរបស់មេខ្យល់នាំទៅធ្វើការនៅក្រៅប្រទេសនោះ។ លោកឲ្យដឹងទៀតថា ដោយសារកង្វះការចែកចាយព័ត៌មានពីជនរងគ្រោះមុនៗនេះហើយ ទើបបណ្ដាលអោយប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរនៅតែបន្តរងគ្រោះម្ដងហើយម្ដងទៀត៖ «គួរតែឲ្យអ្នកកាសែតជួបជាមួយជនរងគ្រោះ ដើម្បីផ្សព្វផ្សាយអំពីស្ថានភាពជនរងគ្រោះដែលជួបប្រទះបញ្ហានៅប្រទេសទទួល ហើយរបៀបដែលមេខ្យល់បោកបញ្ឆោតជនរងគ្រោះទៅធ្វើការនៅក្រៅប្រទេស»។
ជាក់ស្ដែង នៅថ្ងៃទី២ ខែមិថុនា ពលករខ្មែររងគ្រោះលើទូកនេសាទថៃ ចំនួន ៣៨នាក់ និងស្ត្រីខ្មែរម្នាក់ទៀតដែលរងការធ្វើបាបពេលនៅបម្រើការងារតាមផ្ទះនៅប្រទេសឥណ្ឌូនេស៊ី ត្រូវបានសង្គ្រោះនិងបញ្ជូនមកដល់កម្ពុជា វិញហើយ ប៉ុន្តែក្រុមជនរងគ្រោះទាំងនេះបានបិទមាត់មិនធ្វើអត្ថាធិប្បាយសូម្បីមួយម៉ាត់ជាមួយអ្នកកាសែតអំពីជីវិតរបស់ពួកគេ ដែលត្រូវគេបោកប្រើដូចជាទាសករនោះទេ។ ពួកគេបានដើរឡើងឡានក្រុងយ៉ាងលឿនទាំងទឹកមុខក្រញូវ ក្រោយចុះពីយន្តហោះតាមច្រកទ្វារ វី.អាយ.ភី (VIP) នៅអាកាសយានដ្ឋានអន្តរជាតិភ្នំពេញ។ ពួកគេម្នាក់ៗ ហាក់ដូចជាមាននរណាម្នាក់ហាមប្រាមយ៉ាងដាច់អហង្ការ មិនអោយឆ្លើយផ្ដោះផ្ដងជាមួយអ្នកកាសែតឡើយ៖ «សូមបងនិយាយចេញមក ថាតើគេបោកប្រាស់ និងធ្វើបាបយ៉ាងម៉េចខ្លះនៅក្រៅប្រទេស ហើយបងចាកចេញពីខ្មែរប៉ុន្មានឆ្នាំហើយ? ហេតុអ្វីពួកបងមិនឆ្លើយ តើអ្នកណាគេមិនឲ្យនិយាយ?»។
ស្របពេលជាមួយគ្នាដែរ អ្នកនាំពាក្យក្រសួងការបរទេសកម្ពុជា លោក កុយ គួង អះអាងថា សមត្ថកិច្ចមិនដែលហាមឃាត់ជនរងគ្រោះមិនឲ្យឆ្លើយជាមួយអ្នកកាសែតទេ ប៉ុន្តែអាចមកពីជនរងគ្រោះខ្លួនឯងមិនចង់ឲ្យអ្នកកាសែតផ្សព្វផ្សាយរឿងរ៉ាវរបស់ពួកគេជាសាធារណៈ៖ «សមត្ថកិច្ចមិនចង់ឲ្យពួកគាត់លាក់បាំងរឿងហ្នឹងទេ ពោលគឺយើងចង់ឲ្យពួកគាត់ជួបអ្នកកាសែត ដើម្បីនិយាយរឿងទុក្ខលំបាកទាំងនេះ វារឹតតែល្អ ព្រោះដើម្បីផ្តល់មេរៀនដល់ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរដទៃទៀត»។
ទាក់ទិនបញ្ហានេះ រដ្ឋលេខាធិការក្រសួងមហាផ្ទៃ និងជាអគ្គលេខាធិការនៃគណៈកម្មាធិការជាតិដឹកនាំការបង្ក្រាបការជួញដូរ និងរត់ពន្ធមនុស្ស ការកេងប្រវ័ញ្ចកម្លាំងពលកម្ម និងផ្លូវភេទលើស្ត្រី និងកុមារ អ្នកស្រី ជូ ប៊ុនអេង មានប្រសាសន៍ព្រួយបារម្ភដែរថា ការលាក់បាំងព័ត៌មានពីជនរងគ្រោះនេះ ពិបាកក្នុងការស្វែងរកការចាប់ខ្លួនមេខ្យល់ និងជួយជនរងគ្រោះដែរ៖ «គាត់មិនព្រមផ្តល់នូវព័ត៌មានពិត ដូចជាព័ត៌មានជាក់លាក់ឲ្យយើងអាចធ្វើជាមូលដ្ឋានគ្រឹះ សម្រាប់កសាងសំណុំរឿង ដើម្បីរកជនល្មើសអីហ្នឹង គឺយើងមានការលំបាកខ្លាំងណាស់»។
មួយរយៈចុងក្រោយនេះ ពលករខ្មែររងគ្រោះលើទូកនេសាទថៃ រាប់រយនាក់ ត្រូវបានបញ្ជូនមកដល់កម្ពុជា វិញហើយ ក្រោយពេលស្ថានទូតកម្ពុជា ប្រចាំនៅឥណ្ឌូនេស៊ី សហការយ៉ាងជិតស្និទ្ធជាមួយអង្គការទេសន្តរប្រវេសក៍អន្តរជាតិ (IOM) និងអាជ្ញាធរឥណ្ឌូនេស៊ី ជួយសង្គ្រោះពួកគេពីទូកនេសាទថៃ ដែលឆ្លងចូលដែនសមុទ្រឥណ្ឌូនេស៊ី ដោយខុសច្បាប់៕
ស្ដាប់ ឬ ទាញយកសំឡេង 
ក្រុមពលករខ្មែរដែលបានជួយសង្គ្រោះនៅឥណ្ឌូនេស៊ី ត្រឡប់មកដល់អាកាសយានដ្ឋានអន្តរជាតិភ្នំពេញ នៅថ្ងៃទី២ មិថុនា ឆ្នាំ២០១៥។
RFA/Tha Kitya
ប្រធានអង្គការខារ៉ាមកម្ពុជា (Caram Cambodia) ដែលធ្វើការពាក់ព័ន្ធនឹងពលករចំណាកស្រុក លោក យ៉ា ណាវុធ និយាយថា ជនរងគ្រោះកម្ពុជា ដែលទៅធ្វើការនៅក្រៅប្រទេស ដូចជាពលកររងគ្រោះលើទូកនេសាទថៃ និងស្ត្រីខ្មែរដែលរងការជួញដូរទៅរៀបការជាមួយជនបរទេសនោះ មិនគួរបិទបាំងព័ត៌មានអំពីបទពិសោធន៍ដ៏ជូរចត់របស់ខ្លួនដល់អ្នកកាសែត ឬមហាជននានានោះទេ។
លោកបន្តថា ការចែកចាយព័ត៌មាន ឬបទពិសោធន៍ដល់គ្នាទៅវិញទៅមកនោះ មានសារសំខាន់ណាស់ដើម្បីផ្សព្វផ្សាយអោយបានទូលំទូលាយ កុំអោយពលរដ្ឋខ្មែរដទៃទៀតចាញ់បោកល្បិចកលរបស់មេខ្យល់នាំទៅធ្វើការនៅក្រៅប្រទេសនោះ។ លោកឲ្យដឹងទៀតថា ដោយសារកង្វះការចែកចាយព័ត៌មានពីជនរងគ្រោះមុនៗនេះហើយ ទើបបណ្ដាលអោយប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរនៅតែបន្តរងគ្រោះម្ដងហើយម្ដងទៀត៖ «គួរតែឲ្យអ្នកកាសែតជួបជាមួយជនរងគ្រោះ ដើម្បីផ្សព្វផ្សាយអំពីស្ថានភាពជនរងគ្រោះដែលជួបប្រទះបញ្ហានៅប្រទេសទទួល ហើយរបៀបដែលមេខ្យល់បោកបញ្ឆោតជនរងគ្រោះទៅធ្វើការនៅក្រៅប្រទេស»។
ជាក់ស្ដែង នៅថ្ងៃទី២ ខែមិថុនា ពលករខ្មែររងគ្រោះលើទូកនេសាទថៃ ចំនួន ៣៨នាក់ និងស្ត្រីខ្មែរម្នាក់ទៀតដែលរងការធ្វើបាបពេលនៅបម្រើការងារតាមផ្ទះនៅប្រទេសឥណ្ឌូនេស៊ី ត្រូវបានសង្គ្រោះនិងបញ្ជូនមកដល់កម្ពុជា វិញហើយ ប៉ុន្តែក្រុមជនរងគ្រោះទាំងនេះបានបិទមាត់មិនធ្វើអត្ថាធិប្បាយសូម្បីមួយម៉ាត់ជាមួយអ្នកកាសែតអំពីជីវិតរបស់ពួកគេ ដែលត្រូវគេបោកប្រើដូចជាទាសករនោះទេ។ ពួកគេបានដើរឡើងឡានក្រុងយ៉ាងលឿនទាំងទឹកមុខក្រញូវ ក្រោយចុះពីយន្តហោះតាមច្រកទ្វារ វី.អាយ.ភី (VIP) នៅអាកាសយានដ្ឋានអន្តរជាតិភ្នំពេញ។ ពួកគេម្នាក់ៗ ហាក់ដូចជាមាននរណាម្នាក់ហាមប្រាមយ៉ាងដាច់អហង្ការ មិនអោយឆ្លើយផ្ដោះផ្ដងជាមួយអ្នកកាសែតឡើយ៖ «សូមបងនិយាយចេញមក ថាតើគេបោកប្រាស់ និងធ្វើបាបយ៉ាងម៉េចខ្លះនៅក្រៅប្រទេស ហើយបងចាកចេញពីខ្មែរប៉ុន្មានឆ្នាំហើយ? ហេតុអ្វីពួកបងមិនឆ្លើយ តើអ្នកណាគេមិនឲ្យនិយាយ?»។
ស្របពេលជាមួយគ្នាដែរ អ្នកនាំពាក្យក្រសួងការបរទេសកម្ពុជា លោក កុយ គួង អះអាងថា សមត្ថកិច្ចមិនដែលហាមឃាត់ជនរងគ្រោះមិនឲ្យឆ្លើយជាមួយអ្នកកាសែតទេ ប៉ុន្តែអាចមកពីជនរងគ្រោះខ្លួនឯងមិនចង់ឲ្យអ្នកកាសែតផ្សព្វផ្សាយរឿងរ៉ាវរបស់ពួកគេជាសាធារណៈ៖ «សមត្ថកិច្ចមិនចង់ឲ្យពួកគាត់លាក់បាំងរឿងហ្នឹងទេ ពោលគឺយើងចង់ឲ្យពួកគាត់ជួបអ្នកកាសែត ដើម្បីនិយាយរឿងទុក្ខលំបាកទាំងនេះ វារឹតតែល្អ ព្រោះដើម្បីផ្តល់មេរៀនដល់ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរដទៃទៀត»។
ទាក់ទិនបញ្ហានេះ រដ្ឋលេខាធិការក្រសួងមហាផ្ទៃ និងជាអគ្គលេខាធិការនៃគណៈកម្មាធិការជាតិដឹកនាំការបង្ក្រាបការជួញដូរ និងរត់ពន្ធមនុស្ស ការកេងប្រវ័ញ្ចកម្លាំងពលកម្ម និងផ្លូវភេទលើស្ត្រី និងកុមារ អ្នកស្រី ជូ ប៊ុនអេង មានប្រសាសន៍ព្រួយបារម្ភដែរថា ការលាក់បាំងព័ត៌មានពីជនរងគ្រោះនេះ ពិបាកក្នុងការស្វែងរកការចាប់ខ្លួនមេខ្យល់ និងជួយជនរងគ្រោះដែរ៖ «គាត់មិនព្រមផ្តល់នូវព័ត៌មានពិត ដូចជាព័ត៌មានជាក់លាក់ឲ្យយើងអាចធ្វើជាមូលដ្ឋានគ្រឹះ សម្រាប់កសាងសំណុំរឿង ដើម្បីរកជនល្មើសអីហ្នឹង គឺយើងមានការលំបាកខ្លាំងណាស់»។
មួយរយៈចុងក្រោយនេះ ពលករខ្មែររងគ្រោះលើទូកនេសាទថៃ រាប់រយនាក់ ត្រូវបានបញ្ជូនមកដល់កម្ពុជា វិញហើយ ក្រោយពេលស្ថានទូតកម្ពុជា ប្រចាំនៅឥណ្ឌូនេស៊ី សហការយ៉ាងជិតស្និទ្ធជាមួយអង្គការទេសន្តរប្រវេសក៍អន្តរជាតិ (IOM) និងអាជ្ញាធរឥណ្ឌូនេស៊ី ជួយសង្គ្រោះពួកគេពីទូកនេសាទថៃ ដែលឆ្លងចូលដែនសមុទ្រឥណ្ឌូនេស៊ី ដោយខុសច្បាប់៕
2 comments:
Buddhist and Beggar. Both want something difference.
Buddhist are families of fishing boat workers and Beggar are Government.
08:58,
Drgunzet
How about Christians and Beggar ?
Post a Comment