 |
| ប្រាក់រៀលជារូបីយវត្ថុរបស់ប្រទេសកម្ពុជា។ ហុង មិនា |
តើនិយតករកម្ពុជាកំពុងខិតខំដកអាជីវកម្មធុនតូច និងមធ្យម ក្រៅប្រទេសចេញពីទីផ្សារឬ?
ppp Wed, 6 April 2016
Anthony Galliano
បច្ចុប្បន្ន យើងសង្កេតឃើញថា សឹងតែមិនទាន់មានទាល់ តែសោះនូវការបង្ខាំងភាពជាម្ចាស់នៃក្រុមហ៊ុនក្រៅប្រទេសនៅកម្ពុជា។ ជាមួយនឹងតម្រូវការដើមទុនចាប់ផ្តើមត្រឹមតែ ១០០០ ដុល្លារប៉ុណ្ណោះ រួមផ្សំជាមួយនិងគោលនយោបាយពន្ធដារងាយស្រួល ក៏ដូចជាភាពមានស្រាប់នៃកម្លាំងពលកម្ម ដែលមានតម្លៃថោក និងអាចទាញយកបានភ្លាមៗផងដែរនោះប្រទេសកម្ពុជាត្រូវបានគេមើលឃើញថាជាទឹកដីដែលមានឱកាសច្រើនជាងគេសម្រាប់ស្រូបយកអាជីវកម្មធុនតូច និងមធ្យមពីបរទេសទៀតផង។
នៅក្នុងអំឡុងពេលប្រហែលជាពីរឆ្នាំមុន គំរូនេះត្រូវបានផ្លាស់ប្តូរយ៉ាងខ្លាំងដោយមានការរឹតបន្តឹងនូវច្បាប់ការងារការយកពន្ធដែលមានលក្ខណៈល្អិតល្អន់ និងតឹងរ៉ឹងជាងមុន ការកើនឡើងនៃតម្លៃពលកម្មដោយអាត្រាឥតការងារធ្វើធ្លាក់ជិតដល់សូន្យ និងដោយសារវត្តមាននៃនិយតករដែលមានការផ្ចង់អារម្មណ៍ជាងមុនធ្វើឲ្យដំណើរការអាជីវកម្មមានការឡើងថ្លៃយ៉ាងខ្លាំងក្លា។
ការរួមបញ្ចូលនូវច្បាប់ថ្មីៗ និងការរឹតបន្ថែមនូវច្បាប់ដែលមានស្រាប់ បានបង្កឲ្យមានការព្រួយបារម្ភក្នុងរង្វង់ម្ចាស់ជំនួញមកពីក្រៅស្រុក និងបានដាស់ឲ្យម្ចាស់អាជីវកម្មខ្មែរមួយចំនួនមានក្តីបារម្ភផងដែរ។
ឆ្នាំនេះ ច្បាប់លើការគ្រប់គ្រងហិរញ្ញវត្ថុឆ្នាំ ២០១៦ ដែលបានធ្វើឲ្យមានការផ្លាស់ប្តូរយ៉ាងខ្លាំងទៅលើច្បាប់ពន្ធដារ ដោយសារតែបានលុបបំបាត់នូវរបបពន្ធសាមញ្ញ និងការប៉ាន់ស្មាន ដោយបន្សល់ទុកនៅតែរបបពន្ធច្បាស់លាស់ ហើយបំបែកចេញជាបីប្រភេទគឺ អ្នកត្រូវបង់ពន្ធសាជីវកម្មធុនតូច មធ្យម និង ធំ។ ពីមុនរបបអ្នកបង់ពន្ធប៉ាន់ស្មានត្រូវបានគេគិតថា ទទួលបាននូវអត្ថប្រយោជន៍ប្រកួតប្រជែងធំទៅលើអ្នកដែលបង់ពន្ធត្រឹមត្រូវដោយពួកគេបានចរចាពីការបង់ពន្ធមុន និងត្រូវបង់តែមួយផ្នែកតូចតែប៉ុណ្ណោះនូវពន្ធដែលរបបពន្ធពិតប្រាកដតម្រូវឲ្យបង់។
រដ្ឋាភិបាលទីបំផុតបានយល់ថា របបពន្ធប៉ាន់ស្មាននេះបានបាត់បង់ការគាំទ្រដែលតម្រូវឲ្យអ្នកទារពន្ធ ៦០ ភាគរយ ទៅប្រមូលចំណូលពន្ធប្រហែល ១ ភាគរយហើយវាក៏ជាមធ្យោបាយមួយក្នុងការគេចពន្ធផងដែរ។
ការលុបបំបាត់នូវរបបនេះគឺជាដំណឹងល្អសម្រាប់អ្នកដែលបង់ពន្ធត្រឹមត្រូវដោយសារការប្រកួតប្រជែងមានភាពស្មើគ្នាជាងមុន ជាពិសេសលើកាតព្វកិច្ចបង់ពន្ធប្រៀបធៀប និងដំណឹងល្អសម្រាប់រដ្ឋាភិបាលដែលនឹងអាចទទួលបានប្រាក់ចំណូលចូលជាតិបានកាន់តែច្រើនពីការបង់ពន្ធនោះ។
ទោះបីជាវាបានប៉ះពាល់ដល់អាជីវកម្មខែ្មរធុនតូច និងមធ្យមច្រើនជាងគេក្តី ក៏មិនមានកង្វះនូវពាណិជ្ជកម្មដែលជាកម្មសិទ្ធិបរទេសដែរ។ រាល់ក្រុមហ៊ុនបរទេសដែលគេចចេញពីសំណាញ់ពន្ធដែលជាអ្នកជាប់ពន្ធត្រូវបានគេប៉ាន់ប្រមាណថា វាមិនជាធំជាងមុនប៉ុន្មានទេ។
ក្នុងចំណោមច្បាប់ពន្ធដារថ្មីៗទាំងអស់គឺមានលិខិតណែនាំរបស់នាយកដ្ឋានទូទៅនៃពន្ធដារ (GDT) លេខ ១១២៧ ដែលគ្របដណ្តប់ទៅលើតម្រូវការនិងទ្រង់ទ្រាយសម្រាប់ការទូទាត់អ្នកជាប់ពន្ធរបបពិត។
សេចក្តីលម្អិតនៅក្នុងលិខិតណែនាំនោះ គឺវិក្កយបត្រមួយតម្រូវឲ្យចេញជាភាសាខ្មែរ ឬអាចចេញជាពីរភាសាដោយមានផ្ទុកនូវព័ត៌មាននានាដែលដាក់ឲ្យមានតាមសំណាករបស់នាយកដ្ឋានទូទៅនៃពន្ធដារ (GDT)។ អ្នកទិញ និងអ្នកផ្គត់ផ្គង់ត្រូវចុះហត្ថលេខា និងការបង់ពន្ធ VAT មិនអាចត្រូវបានអះអាងថា ជាឥណទានបញ្ចូលទេ និងរាល់ការចំណាយផ្ទាល់ មិនអាចកាត់លើពន្ធប្រចាំឆ្នាំលើប្រាក់ចំណេញនោះទេ ប្រសិនបើវិក័យប័ត្រនោះមិនសមស្របទៅតាមបទបញ្ជា។
សម្រាប់ក្រុមហ៊ុនអន្តរជាតិ ដែលមានប្រព័ន្ធគណនី និងវិក្កយបត្រស្តង់ដារវិញនោះ ការផ្លាស់ប្តូរនេះបង្កឲ្យមានចលាចលដល់ពួកគេ ដោយពួកគេត្រូវដំណើរការវិក័យប័ត្រដោយដៃផ្ទាល់ ឬរៀបចំកម្មវិធីប្រព័ន្ធឡើងវិញ ដើម្បីសម្របតាមលក្ខន្តិកៈទាំងនោះ។
វាក៏បានបង្កើតឲ្យមានភាពច្របូកច្របល់ចំពោះអ្នកដែលបង់ពន្ធតាមរបបពិតប្រាកដដែរ ដែលមានអ្នកផ្គត់ផ្គង់ ផ្តល់វិក្កយបត្រមិនសមស្របដល់ពួកគេ ដោយពួកគេបានបង្កើតហានិភ័យនៃការបាត់បង់ឥណទានអាករលើតម្លៃបន្ថែម និងការចំណាយដែលប្រឈមនឹងប្រាក់ចំណេញ ប្រសិនបើពួកគេទទួលយកនូវវិក័យប័ត្រទាំងនេះ។
ក្រសួងពាណិជ្ជកម្មក៏បានចូលរួមសកម្មភាពរឹតបន្តឹងនេះដែរដោយបានចេញប្រកាសលេខ ៣០០ តម្រូវឲ្យក្រុមហ៊ុនទាំងអស់ដែលចុះឈ្មោះមុនថ្ងៃទី ៤ ខែ មករា ឆ្នាំ ២០១៦ ទៅចុះឈ្មោះឡើងវិញតាមរយៈប្រព័ន្ធអនឡាញរបស់ក្រសួង។
ដោយមានក្រុមហ៊ុនជាច្រើនកំពុងរង់ចាំទទួលនូវប័ណ្ណប៉ាតង់ឆ្នាំ ២០១៥ របស់ពួកគេ និងតម្រង់ជួរចាំសរាចរ ២៨៦ ថ្ងៃទី៩ ខែមករា ឆ្នាំ ២០១៥ ដែលតម្រូវឲ្យអ្នកបង់ពន្ធទាំងអស់ធ្វើឲ្យទាន់សម័យនូវរាល់ការចុះឈ្មោះរបស់ពួកគេ មុននឹងអាចទទួលបាននូវប័ណ្ណប៉ាតង់ពន្ធសម្រាប់ឆ្នាំ ២០១៥។
ក្រសួងសម្រេចថា ក្រុមហ៊ុនទាំងអស់គួរចូលរួមវគ្គរៀនចុះបញ្ជីឡើងវិញ តាមអនឡាញជាមួយក្រសួងផងដែរ។ ក៏ដូចជា “ការធ្វើឲ្យទាន់សម័យនូវការចុះបញ្ជីពន្ធ” របស់ GDT ដែលមានថ្ងៃកំណត់ចុះបញ្ជីជាស៊េរី រហូតដល់ថ្ងៃបញ្ចប់ការធ្វើឲ្យទាន់សម័យនូវការចុះបញ្ជី ក្រសួងពាណិជ្ជកម្មថ្មីៗនេះបានពន្យារពេលផុតកំណត់រហូតដល់ ថ្ងៃទី ៣០ ខែ មិថុនា ឆ្នាំ ២០១៦ សម្រាប់ក្រុមហ៊ុនណាដែលមិនទាន់បានចុះបញ្ជីអនឡាញរបស់ក្រសួង។
ការចុះឈ្មោះរបស់ GDT មានលក្ខណៈពិបាកជាងមុន ហើយទទើសទទែងជាងការចុះបញ្ជីរបស់ក្រសួងពាណិជ្ជកម្មផងដែរ ប៉ុន្តែវិធីទាំងពីរសុទ្ធតែបានបន្ថែមនូវបន្ទុកថ្លៃ និងរដ្ឋបាល។
ការដាក់ចេញ និងគោរពយ៉ាងតឹងតែងតាមបទបញ្ជានៃច្បាប់ការងារឆ្នាំ ១៩៩៧ ដែលទាក់ទងនឹងការជួលបុគ្គលិកបរទេសមិនត្រឹមតែបានបង្កើតថ្លៃក្នុងការសម្របតាមប៉ុណ្ណោះទេ តែថែមទាំងធ្វើឲ្យមានប្រតិកម្មលើការបង់ពន្ធនានាផងដែរ។
ច្បាប់ដែលមិនត្រូវបានគេស្គាល់ពីមុនៗ ឬក៏មិនត្រូវបានគេរវីរវល់នោះបានបញ្ជាក់ថាបុគ្គលិកបរទេសមួយរូប ត្រូវមានលិខិតអនុញ្ញាតិការងារ និងការថែទាំការងារដែលចេញដោយក្រសួងការងារ។
ជាមួយនឹងការអនុវត្តពន្ធ ជនបរទេសភាគច្រើនស្ថិតក្រោមចំណាប់អារម្មណ៍ដែលថាទិដ្ឋាការអនឡាញ ឬភាគហ៊ុននៅក្នុងក្រុមហ៊ុនរបស់ពួកគេមានភាពគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីធ្វើការក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ជាមួយនាយកដ្ឋានអន្តោប្រវេសន៍ និងក្រសួងការងារ ដែលបានអនុវត្តច្បាប់នេះយ៉ាងហ្មត់ចត់ ។ ការធ្វើជាម្ចាស់អាជីវកម្មរទេស និងការជួលជនបរទេសបានភ្ជាប់មកជាមួយនិងការបង្កើននូវការចំណាយយ៉ាងខ្លាំង។
ការរីកសាយនៃច្បាប់និងបទប្បញ្ញត្តិថ្មីៗនេះ អាចធ្វើឲ្យមានភាពអស្ចារ្យសម្រាប់ថវិការដ្ឋាភិបាលក៏ពិតមែន ប៉ុន្តែប្រសិនបើនិន្នាការនេះអាចនៅតែបន្ត កម្ពុជាអាចនឹងរកឃើញថា អាជីវកម្មធុនតូច និងមធ្យម ដែលជាកម្មសិទ្ធិរបស់បរទេសត្រូវបានដេញចេញពីទីផ្សារនៅកម្ពុជា ហើយពួកគេនឹងសម្លឹងរកមើលវាលស្មៅបៃតងនៅកន្លែងផ្សេងវិញ៕
No comments:
Post a Comment