Mon, 7 September 2015 ppp
នៅ
ទីជនបទដាច់ស្រយាលនៃខេត្តព្រះវិហារក្នុងស្រុកជ័យសែនត្រូវបានចុះ
សិក្សាស្រាវជ្រាវ។
មុននឹងចូលទៅដល់តំបន់នោះគេត្រូវធ្វើដំណើរតាមផ្លូវ ២១៣
ត្រង់ផ្លូវបំបែកទីរួមស្រុករវៀងរហូតមកដល់ផុតផ្លូវចាក់កៅស៊ូគេ
ក៏ឃើញផ្ទះបងប្អូនជនជាតិភាគតិចរស់នៅ។
ក្រោយ
ពីពេលចេញពីភូមិករចូលទៅក្នុងព្រៃគេត្រូវឆ្លងកាត់វាលស្រែ
អ្នកភូមិ និង
កាត់តំបន់ព្រៃទ្រនាប់នៃព្រៃឡង់រហូតដល់តំបន់ព្រៃជ្រៅនៃព្រៃមួយ
នេះ ៣ ថ្ងៃ ២ យប់ជាពេលវេលាសិក្សាស្វែងយល់ពីព្រៃ
និងការកាប់បំផ្លាញព្រៃឈើដោយទ្រង់ទ្រាយធំ។
ឈើ
ខ្លះគេកាប់ផ្តួលចោលដោយសារឈើនេះប្រហោងក្នុងឈើខ្លះមានប្រវែង
២០ ម៉ែត្រ
ឬលើសពីនេះតែក្រុមអ្នកកាប់ឈើបែរជាកាត់តែផ្នែកគល់ប្រហែល ៤ ទៅ ៥
ម៉ែត្រ ដោយទុកសាច់ឈើផ្សេងៗទៀតចោលរលំដួលពេញព្រៃ។
ចំណែកត្រង់កន្លែងខ្លះគេកាប់ឈើធំៗអស់គេទុកវាចោលច្រើនថ្ងៃហើយ
ប្រើភ្លើងដុតចោលតែម្តងគួរឲ្យអនិច្ចាព្រៃឡង់
(ព្រៃឡង់មកពីពាក្យជាភាសាកួយថាកោះក្រឡង់ដែលមានន័យថាព្រៃរបស់
ខ្ញុំដែរ)។
នៅក្នុង
ព្រៃយើងពុំបានជួបនឹងអ្នកកាប់ឈើនោះឡើយព្រោះសកម្មភាពយើងត្រូវ
បានគេតាមដានដឹងរួចជាស្រេចទៅហើយ។
នៅតាមសងខាងផ្លូវដីយើងបានឃើញឈើដែលគេកាប់ថ្មីៗហើយរៀបនឹងដឹក
ចេញតែសំណាងមិនល្អក៏ជួបពួកយើងបានធ្វើឲ្យគេទុកចោល។
ក្រោយការចុះផ្ទាល់ទៅក្នុងព្រៃគេត្រូវត្រឡប់មកភូមិអ្នកស្រុក
វិញដើម្បីធ្វើការស្រាវជ្រាវ និងចងក្រងរបាយការណ៍។
ជម្រាប
សួរបងពូ មីង
លោកតា...ឬពាក្យម្យ៉ាងទៀតដែលមើលទៅពិតជាស្និទ្ធស្នាលគឺអ្នកម៉ែ
ឬពុក
និងផ្តើមណែនាំពីគោលបំណងនៃការចុះស្ទង់មតិមុននឹងសុំការ
អនុញ្ញាតក្នុងការសម្ភាស។ មនុស្ស ៦០
ភាគរយបានស្ទាក់ស្ទើរមិនចង់ផ្តល់ព័ត៌មាននោះឡើយប៉ុន្តែដើម្បី
បានធ្វើសម្ភាសនោះនឹងមិនបង្ហាញអត្ដសញ្ញាណឡើយ។
ពេលនោះពលរដ្ឋ ១០០ ភាគរយបានយល់ព្រមផ្តល់ការសម្ភាស។
នៅពេលសួរថាតើបងរៀនបានកម្រិតណាដែរពួកគេទាំងអស់ឆ្លើយថាសម័យ
ប៉ុលពតពេលគាត់នៅយុវជន ឬកុមារគ្មានបានរៀនសូត្រអ្វីនោះឡើយ។
ពេលសួរថាចុះក្មេងៗវិញ? ពួកគេបាននិយាយទាំងធ្លាក់ទឹកមុខ
ឬអ្នកផ្តល់ការសម្ភាសខ្លះនិយាយទាំងគិតថាធម្មតាគ្មានអ្នកណា
រៀនបានខ្ពស់នោះទេត្រឹមថ្នាក់ទី ២ ទី ៣
ឈប់រៀនចូលព្រៃតាមឪពុកម្តាយធ្វើចម្ការដងជ័រជាដើម។
ពេល
សួរថាហេតុអី? មានហេតុផលអ្វីផ្សេងទេ?
គាត់ឆ្លើយដោយពុំបានគិតឡើយថាគ្មានសាលារៀននៅទីនេះទេហើយក៏
គ្មានលុយដើម្បីឲ្យកូនរៀននោះដែរហើយក្មេងៗនៅអាយុ ៦ ទៅ ៧
ឆ្នាំត្រូវចូលព្រៃជាមួយឪពុកម្តាយរៀនពីការរស់នៅក្នុងព្រៃ។
ពួកគេបន្ដថានៅទីនេះក្មេងអាយុ ១២ ឬ ១៣ ឆ្នាំយ៉ាងខ្លាំងអាយុ ១៥
ឆ្នាំត្រូវរៀបការអស់ទៅហើយ...! ពួកគេបានសួរបន្ថែមហេតុអី?
គឺតែបែបនេះឯងក្មេងៗគ្មានការងារធ្វើក្រៅតែអំពីទៅតាមម្តាយ
ឪពុកចូលព្រៃធំបានអាយុប៉ុណ្ណឹងគឺត្រូវរៀបការហើយណាមួយបើទៅនៅ
អាយុចាស់ក៏តែប៉ុណ្ណឹងចូលព្រៃដងជ័រ។
យើងសួរថាតើអ្នកដឹងទេព្រៃឡង់មានទំហំប៉ុន្មាន?
សំណួរនេះគ្មានអ្នកណាឆ្លើយត្រូវទេហើយសូម្បីតែក្រុមយុវជន
អ្នកធ្វើសម្ភាសក៏មិនដឹងថាមានទំហំប៉ុន្មានដែរ
តែចម្លើយមួយដែលគេបានឆ្លើយត្រឡប់មកវិញថាធំ ធំណាស់។
ចុះតើឥឡូវនេះទំហំព្រៃនៅធំដដែលទេ?
ពួកគេហាក់នៅស្ទាក់ស្ទើរដូចជាមិនយល់សំណួរ។
ក្រោយ
ពីពន្យល់ពួកគេបានឆ្លើយមកវិញថាឥឡូវកាន់តែតូចទៅៗហើយព្រៃនោះ
។
អ្នកសម្ភាសខ្លះបានឆ្លើយស្រដៀងគ្នាថាបើគេកាប់ដុតឡើងរង្គាលទៅ
ហើយនោះពួកគេបានបន្ថែមថាសូម្បីកន្លែងដែលសម្ភាសនឹងវាលស្រែខាង
ក្រោយផ្ទះនេះក៏ជាតំបន់នៃព្រៃឡង់ដែរ។
ចុះបើសួរថាអ្នកណាជាអ្នកកាប់បំផ្លាញព្រៃទាំងនេះ?
អ្នកទាំងអស់សុទ្ធតែនិយាយដូចៗគ្នាថា“អ្នកមានអំណាច មានលុយ
អាជ្ញាធរ គេជាអ្នកកាប់រាស្ត្រដូចយើងមានស្អីទៅហ៊ានកាប់នោះ...។
អ្នក
ជឿទេថា ពាក្យទាំងនេះជាពាកក្យពិត?
បើក្រឡេកមើលទៅផ្ទះគាត់សុទ្ធតែឈើល្អៗគាត់ទិញ?
គាត់បានឆ្លើយថាក្រគ្មានលុយឱ្យកូនរៀនហេតុអ្វីមានលទ្ធភាពទិញ
ឈើមកធ្វើផ្ទះសុទ្ធតែឈើល្អៗនោះ?
បើងាកមកមើលក្រោមផ្ទះគាត់វិញឃើញសុទ្ធតែឈើប្រណីតៗស្តុកទុកយ៉ាង
តិច ២ ម៉ែត្រគុបដែរ។
ក្រុមការងារបានសាកសួរស្ដ្រីជាអនុប្រធានភូមិក្នុងតំបន់គោលដៅ
គាត់ឆ្លើយខុសពីគេ!។
«មុខរបររបស់ប្រជាពលរដ្ឋនៅទីនេះគ្មានអ្វីក្រៅពីដងជ័រធ្វើស្រែ
ចិញ្ចឹមជ្រូក និងកាប់ឈើ»។
ក្រុមការងារមានការសង្ស័យដូចនេះដើម្បីចង់ដឹងរឿងនេះពិត
ឬយ៉ាងណាយើងងាកមកបុរសម្នាក់ដែលជាអ្នកយាមល្បាតព្រៃម្តង។
ចម្លើយ
ដែលទទួលបានគឺថាពួកគេសុទ្ធតែជាកសិករ
និងដងជ័រពេលខ្លះតម្រូវការប្រាក់ដើម្បីព្យាបាលជំងឺហើយស្របពេល
ដែលពលរដ្ឋក្រុមឈ្មួញ
និងមានអំពើពុករលួយផងនោះពួកគេបានបំផុសគំនិតឲ្យកាប់ឈើលក់
ក្នុងតម្លៃទាបជាងទីផ្សារជិត ១០ ដង។
តើអ្នកចង់បានទេបើសិនជាគេអភិវឌ្ឍឲ្យក្លាយជាតំបន់ទេសចរណ៍?
ពលរដ្ឋខ្លះឆ្លើយថា «ចង់បាន» រីឯ
អ្នកខ្លះទៀតបែរជាឆ្លើយបែបផ្សេង“រាស្ត្រដូចជាយើងធ្វើអីកើតទៅ
គេអភិវឌ្ឍគឺមានតែមនុស្សប៉ុន្មាននាក់គេមានលុយធ្វើទៅយើង
អ្នកក្រគ្មានអីធ្វើដដែលហ្នឹង”។
“មានផ្លូវល្អកាន់តែយ៉ាប់ហើយព្រៃក៏កាន់តែអស់ថែមទៀតទោះផ្លូវ
ពិបាកប៉ុណ្ណឹងហើយនៅតែមានគេកាប់គគ្រឹកគគ្រេងចុះទម្រាំមាន
ផ្លូវល្អគឺគេកាប់គេដឹកទាំងយប់ទាំងថ្ងៃតែម្តង”។
យើង
ងាកមកការសួរសំណួរមីងជាអនុភូមិវិញ“ក្មួយមិនដឹងទេខ្ញុំនេះ
ហើយស្រឡាញ់ព្រៃឈើនោះដូនតាខ្ញុំនៅក្នុងព្រៃស្លាប់ក៏នៅក្នុង
ព្រៃនេះដែររាល់ពេលប្រជុំក្រុមប្រឹក្សាម្តងៗ»។
ត្រង់ចំណុចនេះយើងអាចសន្និដ្ឋានបានថាមានអំពើពុករលួយ
ឬអាជ្ញាធរមូលដ្ឋានពុំមានលទ្ធភាពតតាំងជាមួយពលរដ្ឋក្រុមឈ្មួញ។
នៅពេល
សួរថាតើក្រុមហ៊ុនទ្រីភាពជាអ្នកទិញឈើមែនទេ? ចម្លើយគឺ
«ពុំដឹងការពិតច្បាស់លាស់នោះឡើយ»។
ដូច្នោះតើរាជរដ្ឋាភិបាលនឹងដោះស្រាយបញ្ហានេះដោយរបៀបណា?
មើលទៅមានតែរាជរដ្ឋាភិបាលដែលជាអ្នកអនុវត្តច្បាប់
និងបង្កើតច្បាប់ទេទើបអាចរកចម្លើយត្រឹមត្រូវជូនសាធារណជនបាន៕
សំ វិសុទ្ធពង្សអង្គខេមរា ខេត្តស្វាយរៀង

No comments:
Post a Comment