A Change of Guard

សូមស្តាប់វិទ្យុសង្គ្រោះជាតិ Please read more Khmer news and listen to CNRP Radio at National Rescue Party. សូមស្តាប់វីទ្យុខ្មែរប៉ុស្តិ៍/Khmer Post Radio.
Follow Khmerization on Facebook/តាមដានខ្មែរូបនីយកម្មតាម Facebook: https://www.facebook.com/khmerization.khmerican

Monday 18 August 2014

A biography of Gen. Nhiek Tioulong, father of Tioulong Saumura and father-in-law of opposition leader Sam Rainsy ប្រវត្តិ របស់សម្តេច​ចក្រី​​តេជោ​ធិបតី ញឹក ជូឡុង

សម្តេច​ចក្រី​​តេជោ​ធិបតី ញឹក ជូឡុង គឺ​ជា​បុគ្គល​​ជាន់​ខ្ពស់​សំខាន់​ម្នាក់​នៅ​ក្នុង​ប្រទេស​កម្ពុជា ជា​អ្នក​មាន​​ភក្តីភាព, ស្មោះ​ស្ម័គ្រ​​ដង្ហែតាម​ព្រះ​ករុណា ព្រះបាទ​​សម្តេចព្រះ នរោត្តម សីហនុ ក្នុង​ព្រះ​​រាជ​បូជនីយកិច្ច​ទាម​ទារ​​ឯក​រាជ្យ​ពីអាណា​និគម​បារាំង និង​ក្នុង​សម័យ​សង្គម​រាស្ត្រ​និយម។ លោក​គឺ​ជា​អតីត​ភួឈួយ​ខេត្ត, ចៅហ្វាយ​ខេត្ត, អភិបាល​ក្រុង, មេ​ទ័ព, រដ្ឋមន្ត្រី និង​ជា​អតីត​នាយករដ្ឋមន្ត្រី​ស្ដីទី របស់​ព្រះរាជាណាចក្រ​កម្ពុជា ក្នុង​រជ្ជកាល​​សម្ដេច​ព្រះ​មហាក្ស័ត្រិយានី ស៊ីសុវត្ថិ កុសុមៈ។
១.ប្រវត្តិសង្ខេប
nhiek-tioulong
–នាម និង គោត្តនាម          ៖   ញឹក ជូឡុង [អាន​ថា៖ ញឹក- ជូ-ឡុង ]

សញ្ជាតិ                       ៖  ខ្មែរ
–ថ្ងៃ ខែ ឆ្នាំ កំនើត             ៖  ២៣ សីហា ១៩០៨(ឯកសារ​ខ្លះ​ថា ឆ្នាំ​១៩១០)។
–ទីកន្លែងកំនើត                ៖ ក្រុង​ភ្នំពេញ។
–សម្ដេច​កើត​ក្នុង​ត្រកូល​អ្នក​ជំនួញ​ខ្មែរ​កាត់​ចិន ដែល​មាន​ទំនាក់​ទំនង​យ៉ាង​ជិត​ស្និទ្ធ​នឹង​ព្រះ​រាជ​សំណាក់។
–សម្តេច​ចក្រីតេជោ​ធិបតី​​ ញឹក ជូឡុង គឺ​ជា​បុត្រ​របស់​​ឧកញ៉ា ញឹក អតីត​អភិបាល​ខេត្ត​ជើង​ព្រៃ និង​នាង អ៊ីង សាឡែត។
២.ជីវិត​ផ្ទាល់​ខ្លួន
–សម្តេច​ចក្រី​​ ញឹក ជូឡុង រៀប​ការ​លើក​ទី​មួយ និង​មាន​បុត្រ​ចំនួន​ពីរ​នាក់​គឺ៖
ទី១-ជូឡុង ប៉ូលីន (ស្រី)។
ទិ២-ជូឡុង បូរាមី (ប្រុស)។
–រៀប​អាពាហ៍ពិពាហ៍​លើក​ទី​ពីរ​ជាមួយ អ្នក​ស្រី មាសកេត និង​មាន​បុត្រ​ចំនូន​ ៧​នាក់ គឺ៖
ទី១-ជូឡុង សូមួរ៉ា ភរិយា​លោក សម រង្ស៊ី។
ទី២-ជូឡុង រង្ស៊ី (០៣ ធ្នូ ១៩៤៤–៣១ មេសា ១៩៧៦) ស្វាមី លឹម​គី ម៉ារី។
ទី៣-ជូឡុង វិសាខា ភរិយា​លោក Barbolosi។
ទី៤-ជូឡុង សុផន ស្វាមី លោក ផល្គុណ។
ទី៥-ជូឡុង ឃេតធី (០៥ សីហា ១៩៥១) មហេសី សម្ដេច​ នរោត្ដម ចក្រពង្ស​។
ទី៦-ជូឡុង តារា។
ទី៧-ជូឡុង អង់តូញ៉ា។
៤.ការ​សិក្សា
–ចូល​រៀន​បឋម​សិក្សា​​នៅ​អនុវិទ្យាល័យ​ព្រះ​ស៊ីសុវត្ថិ និង​បន្ត​មធ្យម​សិក្សា ថ្នាក់​វិទ្យាល័យ​នៅ​សាលា Chasseloup-Laubat និង​បាន​ប្រឡង​ជាប់​ផ្នែក​ទស្សនវិជ្ជា។
៥.តំណែង​នានា
បាន​ចូល​បម្រើ​​រាជការ ក្នុង​ឋានៈ​ជា អនុ​មន្ត្រី នា​ឆ្នាំ​១៩៣២។
–បន្ទាប់​មក​លោក​បាន​ធ្វើ​ជា​ភូឈួយ​ខេត្ត​ព្រៃវែង, ចៅហ្វាយ​ស្រុក​បាភ្នំ, ភូឈួយ​ខេត្ត​តាកែវ។
–ឆ្នាំ​១៩៣៧ បាន​ឡើង​ជា​ចៅហ្វាយ​ខេត្ត​ពោធិសាត់ និង​ពី​ឆ្នាំ​១៩៣៩ ដល់ ១៩៤៤ ធ្វើ​ជា​ចៅហ្វាយ​ខេត្ត​កំពង់ចាម។
៦.អ្នក​ទំនាក់​ទំនង​ព្រះ​បរម​រាជ​វាំង និង​រដ្ឋបាល​អាណានិគម ១៩៤៥ ដល់ ១៩៥៣
–បន្ទាប់​ពី​រដ្ឋ​ប្រហារ​របស់​ជប៉ុន (០៩ មីនា ១៩៤៥) លោក​ត្រូវ​បាន​តែង​តាំង​ជា​អភិបាល​ក្រុង​ភ្នំពេញ។
–១៩៤៥ លោក​បាន​ចូល​រួម​នៅ​ក្នុង​គណៈរដ្ឋមន្ត្រី​ទី​២​របស់​លោក ស៊ឺង ង៉ុកថាញ់ ដោយ​ធ្វើ​ជា​រដ្ឋមន្ត្រី​ក្រសួង​សិក្សា​ធិការ​ជាតិ (១៤ សីហា ដល់ ១៦ តុលា ១៩៤៥)។
–បន្ទាប់​ពី​បារាំង​ចាប់​ខ្លួន​លោក ស៊ឺង ង៉ុក​ថាញ់ លោក​នៅ​បន្ត​ក្នុង​គណៈរដ្ឋមន្ត្រី​របស់ ព្រះ​អង្គ​ម្ចាស់ ស៊ីសុវត្ថិ មុនីរ៉េត (១៧ តុលា ១៩៤៥ ដល់ ១៤ ធ្នូ ១៩៤៦) ដោយ​បាន​ក្លាយ​ជា​រដ្ឋមន្ត្រី​ក្រសួង​ហិរញ្ញវត្ថុ។

–លោក​បាន​រួម​ដំណើរ​ជាមួយ​ព្រះ​ករុណា ព្រះបាទ​សម្ដេច​ព្រះ នរោត្ដម សីហនុ ក្នុង​ព្រះ​រាជ​ទស្សនកិច្ច​ទៅ​ប្រទេស​បារាំង​ពី​ខែ មេសា ដល់ មិថុនា ១៩៤៦ ផង​ដែរ។
–ថ្ងៃ​ទី​០៧ ខែ​ធ្នូ ឆ្នាំ​១៩៤៦ ព្រះ​ករុណា ព្រះបាទ សម្ដេច​ព្រះ នរោត្ដម សីហនុ បាន​តែង​តាំង​លោក​ធ្វើ​ជា​តំណាង​ព្រះ​មហាក្ស័ត្រិយ៍ ទៅ​រួម​ក្នុង​ពិធី​ប្រគល់​ខេត្ត​បាត់ដំបង​មក​ក្រុង​កម្ពុជា​វិញ បន្ទាប់​ពី​ប្រទេស​ស្យាម កាន់​កាប់​ដោយ​ខុស​ច្បាប់​អស់​រយៈ​ពេល​៥​ឆ្នាំ។ លោក​បាន​ចូល​រួម​ក្នុង​ពិធី​ចាក​ចេញ​របស់​មន្ត្រី​សៀម និង​បាន​ដាក់​ឲ្យ​មន្ត្រី​ខ្មែរ​ជំនួស​វិញ។ ការ​តែង​តាំង​លោក​នេះ គឺ​ជា​មហា​កិត្តិយស​សម្រាប់​ប្រវត្តិសាស្ត្រ​នៃ​គ្រួសារ ញឹក ដែល​មាន​ចំពោះ​ខេត្ត​បាត់ដំបង​នេះ។
–មេសា ឆ្នាំ​១៩៤៨ លោក​ត្រូវ​បាន​តែង​តាំង​ជា​តំណាង​រដ្ឋាភិបាល​ប្រទេស​កម្ពុជា ជាមួយ​នឹង​ឧត្ដម​ស្នងការ​ជាន់​ខ្ពស់​អង្គការ​សហប្រជាជាតិ​របស់​ប្រទេស​បារាំង​ឥណ្ឌូចិន។
–ថ្ងៃ​ទី​២២ ខែ​វិច្ឆិកា ឆ្នាំ​១៩៤៩ ព្រះ​ករុណា ព្រះបាទ សម្ដេច​ព្រះ នរោត្ដម សីហនុ បាន​តែង​តាំង​លោក​ជា​មេបញ្ជាការ​កង​ទ័ព​ខេមរ​ភូមិន្ទ។ នៅ​ចុង​ខែ​ធ្នូ ឆ្នាំ​១៩៤៩ លោក​បាន​លា​ចេញ​ពី​តំណែង​នេះ ដោយ​សារ​លោក​បាន​តែង​តាំង​ម្ដង​ទៀត​ឲ្យ​ធ្វើ​ជា​តំណាង​រាជ​រដ្ឋាភិបាល​កម្ពុជា ប្រចាំ​ឧត្ដម​ស្នង​ការ នៅ​សាធារណរដ្ឋ​បារាំង ជំនួស​លោក ទ្រឿង កាង។
–ខែ​ឧសភា ឆ្នាំ​១៩៥០ លោក​ត្រូវ​បាន​តែង​តាំង​ជា​តំណាង​ព្រះ​មហាក្ស័ត្រិយ៍ (អភិបាល​ខេត្ត) ប្រចាំ​ខេត្ត​បាត់ដំបង មាន​ឋានៈ​ស្មើ​រដ្ឋមន្ត្រី។
–លោកក បាន​ចូល​រួម​ក្នុង​គណៈរដ្ឋមន្ត្រី​ទី​១៣ របស់​ព្រះ​អង្គ​ម្ចាស់ ស៊ីសុវត្ថិ មុនីពង្ស (០១ មករា ដល់​ ០២ មីនា ១៩៥១) ជា​រដ្ឋមន្ត្រី​ក្រសួង​ហិរញ្ញវត្ថុ និង​បន្ត​តំណែង​នេះ​ដដែល​នៅ​ក្នុង​គណៈរដ្ឋមន្ត្រី​ទី​១៤ របស់​លោក អ៊ុម ឈាងស៊ុន (០៣ មីនា ដល់ ១៣ ឧសភា ១៩៥១)។
–នៅក្នុង​គណៈរដ្ឋមន្ត្រី​ទី​១៥ របស់​លោក អ៊ុម ឈាងស៊ុន (១៤ ឧសភា ដល់ ១២ តុលា ១៩៥១) លោក​គឺ​ជា​រដ្ឋមន្ត្រី​ទទួល​បន្ទុក​ព័ត៌មាន។
–សមាជិក​គណៈ​ប្រតិភូ​ព្រះរាជអាណាចក្រ​កម្ពុជា នៅ​ក្នុង​សន្និសីទ​សាន់ហ្វ្រាន់ស៊ីស្កូ (កិច្ច​ព្រម​ព្រៀង​សន្តិភាព ជាមួយ​ជប៉ុន)។
–ក្នុង​រយៈ​ពេល​ស្នាក់​អាស្រ័យ​របស់​ព្រះ​មហាក្ស័ត្រិយ៍​នៅ​ខេត្ត​បាត់ដំបង និង​សៀមរាប (មិថុនា ដល់​វិច្ឆិកា ១៩៥៣), លោក​បាន​ដឹក​នាំ​ជា​អ្នក​បម្រើ​ព័ត៌មាន​ព្រះ​មហាក្ស័ត្រិយ៍ ដែល​បាន​បង្កើត​នៅ​ក្នុង​ក្រុង​បាត់ដំបង។
–នៅក្នុង​គណៈរដ្ឋមន្ត្រី​ទី​១៩ របស់​ព្រះ​ករុណា ព្រះបាទ សម្ដេច​ព្រះ នរោត្ដម សីហនុ (២៩ កក្កដា ដល់​ ២២ វិច្ឆិកា ១៩៥៣) លោក​បាន​ធ្វើ​ជា​រដ្ឋមន្ត្រី​ក្រសួង​សាធារណការ និង​ទូរគមនាគមន៍។
–លោក​ត្រូវ​បាន​តែង​តាំង​ជា​អភិបាល​ក្រុង​ភ្នំពេញ​ម្ដង​ទៀត និង​បាន​ចូល​រួម​នៅ​ក្នុង​ការ​ចរចា​ជាមួយ​បារាំង​នៅ​ក្នុង​ការ​ផ្ទេរ​អំណាច​មក​ឲ្យ​រាជ​រដ្ឋាភិបាល​កម្ពុជា​វិញ (ចុង​ខែ​ធ្នូ ដើម​ឆ្នាំ​១៩៥៤)។
–នៅ​ក្នុង​គណៈរដ្ឋមន្ត្រី​ទី​២១ របស់​ព្រះ​ករុណា ព្រះបាទ សម្ដេច​ព្រះ នរោត្ដម សីហនុ (០៧ មេសា ដល់ ១៧ មេសា ១៩៥៤) លោក​ធ្វើ​ជា​រដ្ឋមន្ត្រី ទទួល​បន្ទុក ការបរទេស និង​សន្និសីទ (សម្រាប់​សន្និសីទ​ទីក្រុង​ស៊ឺណែវ)។
–នៅ​ក្នុង​គណៈរដ្ឋមន្ត្រី​ទី​២២ របស់​សម្ដេច ប៉ែន នុត (១៨ មេសា ដល់ ៣១ កក្កដា ១៩៥៤) លោក​ធ្វើ​ជា​រដ្ឋមន្ត្រី​ទទួល​បន្ទុក​ការពារ​ជាតិ។ លោក​ត្រូវ​បាន​តែង​តាំង​ជា​តំណាង​ឧត្ដម​សេនីយ​យោធា​នៃ​ប្រទេស​កម្ពុជា នៅ​ក្នុង​កិច្ច​ព្រម​ព្រៀង​ទីក្រុង​ស៊ឺណែវ។ លោក​ជា​អ្នក​ចុះ​ហត្ថលេខា​បទ​ឈប់​បាញ់​ជាមួយ​ឧត្ដម​សេនីយ​វៀតណាម TA QUANG BUU។
៦.នៅ​ក្នុង​សម័យ​សង្គម​រាស្ត្រ​និយម ១៩៥៥ ដល់ ១៩៧០
–នៅ​ខែ​ឧសភា ឆ្នាំ​១៩៥៥ លោក​ត្រូវ​បាន​តែង​តាំង​ជា​ឯក​អគ្គ​រាជទូត​ព្រះ​រាជ​អាណាចក្រ​កម្ពុជា ប្រចាំ​ប្រទេស​ជប៉ុន និង​នៅ​ឆ្នាំ​១៩៥៧ ប្រចាំ​សហភាព​សូវៀត, ប៉ូឡូញ និង​ឆេកូស្លូវ៉ាគី។ ត្រឡប់​មក​ប្រទេស​កម្ពុជា​វិញ នៅ​ឆ្នាំ​១៩៥៨។
–នៅ​ខែ​ឧសភា ឆ្នាំ​១៩៥៥ លោក​ត្រូវ​បាន​តែង​តាំង​ជា​ឯក​អគ្គ​រាជទូត​ព្រះ​រាជ​អាណាចក្រ​កម្ពុជា ប្រចាំ​ប្រទេស​ជប៉ុន និង​នៅ​ឆ្នាំ​១៩៥៧ ប្រចាំ​សហភាព​សូវៀត, ប៉ូឡូញ និង​ឆេកូស្លូវ៉ាគី។ ត្រឡប់​មក​ប្រទេស​កម្ពុជា​វិញ នៅ​ឆ្នាំ​១៩៥៨ គណៈរដ្ឋមន្ត្រី​ពី​ឆ្នាំ​១៩៥៨ ដល់ ១៩៦២។
–នៅ​ក្នុង​គណៈរដ្ឋមន្ត្រី​ទី​១០ របស់​​សម្ដេច ប៉ែន នុត នៃ​​សង្គម​រាស្ត្រ​និយម​ (២២ មករា ដល់ ២៩ មេសា ១៩៥៨) លោក​គឺ​ជា​រដ្ឋមន្ត្រី​ទទួល​បន្ទុក​មហា​ផ្ទៃ, សន្តិសុខ​ជាតិ និង​ព័ត៌មាន។
–នៅ​ក្នុង​គណៈរដ្ឋមន្ត្រី​ទី​១១ របស់​​លោក ស៊ឹម វ៉ា នៃ​​សង្គម​រាស្ត្រ​និយម (៣០ មេសា ដល់ ១០ កក្កដា ១៩៥៨) លោក​គឺ​ជា​ទេសរដ្ឋមន្ត្រី, អនុ​ប្រធាន​ក្រុម​ប្រឹក្សា, រដ្ឋមន្ត្រី​ក្រសួង​ផែន​ការ, ផលិត​កម្ម និង​កិច្ចការ​សេដ្ឋកិច្ច, រដ្ឋមន្ត្រី​ក្រសួង​ការងារ​សាធារណៈ, ទូរគមនាគមន៍ និង​ទេសចរណ៍។
–នៅ​ក្នុង​គណៈរដ្ឋមន្ត្រី​ទី​១៣ របស់​​សម្ដេច នរោត្ដម សីហនុ នៃ​​សង្គម​រាស្ត្រ​និយម (១៨ កុម្ភៈ ដល់ ១៣ មិថុនា ១៩៥៩), លោក​គឺ​ជា រដ្ឋមន្ត្រី​ក្រសួង​មហា​ផ្ទៃ, យុត្តិធម៌, ព័ត៌មាន, ផែន​ការ និង​អនាម័យ​ទូទៅ។
–នៅ​ក្នុង​គណៈរដ្ឋមន្ត្រី​ទី​១៤ របស់​​សម្ដេច នរោត្ដម សីហនុ នៃ​​សង្គម​រាស្ត្រ​និយម (១៤ មិថុនា ១៩៥៩ ដល់ ១៩ មេសា ១៩៦០) លោក​គឺ​ជា​រដ្ឋមន្ត្រី​ក្រសួង​សិក្សា​ធិការ, ផែន​ការ និង​ទេសចរណ៍។
–នៅ​ក្នុង​គណៈរដ្ឋមន្ត្រី​ទី​១៥ របស់​​លោក ផូ ព្រឿង នៃ​​សង្គម​រាស្ត្រ​និយម (២០ មេសា ១៩៦០ ដល់ ២៨ មករា ១៩៦១) លោក​គឺ​ជា​រដ្ឋមន្ត្រី​ក្រសួង​ផែនការ, ទេសចរណ៍, ផលិតកម្ម, ការងារ​សាធារណៈ និង​ទូរគមនាគមន៍។
–នៅ​ក្នុង​គណៈរដ្ឋមន្ត្រី​ទី​១៦ របស់​​សម្ដេច ប៉ែន នុត នៃ​​សង្គម​រាស្ត្រ​និយម (២៩ មករា ១៩៦១ ដល់ ០៦ សីហា ១៩៦២) លោក​គឺ​ជា​រដ្ឋមន្ត្រី​ក្រសួង​រដ្ឋ​សម្រាប់​កិច្ចការ​បរទេស និង​ទេសចរណ៍។
៧.ចាប់​ពី​ឆ្នាំ​១៩៦២ លោក​បាន​ចាក​ចេញ​ពី​ការងារ​នយោបាយ​
–ចាប់​ពី​ឆ្នាំ​១៩៦២ លោក​បាន​ចាក​ចេញ​ពី​ការងារ​នយោបាយ​។
–១៩៦៥ លោក​បាន​ដើរ​តួ​កុន​ក្នុង​រឿង «អប្សរា» ដែល​ដឹក​នាំ​ដោយ​សម្ដេច នរោត្ដម សីហនុ។
–ខែ​តុលា ឆ្នាំ​១៩៦៦ លោក​ជំនួស លោក លន់ ណុល ជា​ប្រមុខ​កងទ័ព។
–ឆ្នាំ​១៩៦៩ លោក​បាន​ចូល​និវត្តន៍ នៅ​ប្រទេស​បារាំង និង​បាន​ចូល​សញ្ជាតិ​បារាំង។
–ក្រោយ​ឆ្នាំ​១៩៧០ លោក​បាន​ចូល​រួម​ក្នុង​ចលនា​ហ្វុនស៊ិនប៉ិច។
–នៅ​ថ្ងៃ​ទី​២៦ ខែ​តុលា ឆ្នាំ​១៩៩៣ លោក​ត្រូវ​បាន​តែង​តាំង​ជា​ទីប្រឹក្សា​ព្រះ​មហាក្ស័ត្រិយ៍។
៨.គ្រឿង​ឥស្សរិយយស
–គ្រឿង​ឥស្សរិយយស la Legion d’honneur។
–ឆ្នាំ​១៩៦៩ លោក​បាន​ទទួល​គោរម្យងារ​ជា «សម្ដេច​ចក្រី​តេជោ​ធិបតី»។
៩.បុរី​ជូឡុង
–ដោយ​សារ​វីរភាព​ស្មោះ​ស្ម័គ្រ​របស់​សម្ដេច​ចក្រី​តេជោធិបតី ញឹក ជូឡុង មាន​ចំពោះ​ជាតិ សាសនា មាតុភូមិ និង​ព្រះ​មហាក្ស័ត្រិយ៍ នៅ​ឆ្នាំ​១៩៦២ តំបន់​គិរីរម្យ ត្រូវ​បាន​កសាង​ឡើង​ជា​ក្រុង​ទេសចរណ៍​ដោយ​ដាក់​​ឈ្មោះ​ថា “ក្រុង​ជូឡុង” ឬ​ហៅ​ថា “បុរី​ជូឡុង” ដើម្បី​ផ្ដល់​ជា​កិត្តិយស​ដល់​សម្ដេច។ មូលហេតុ​ដែល​ក្រុង​នេះ​ត្រូវ​បាន​កំណត់​ឈ្មោះ​ថា ក្រុង​ជូឡុង ព្រោះ​សម្ដេច​ចក្រី ញឹក ជូឡុង នៅ​ពេល​នោះ​​គី​ជា​សកម្មជន​ម្នាក់​ដ៏​សំខាន់​ក្នុង​ការ​រួម​វិភាគទាន និង​ចលនា​ប្រជាជន ដើម្បី​ស្ថាបនា​ទីក្រុង​ទេសចរណ៍​ដ៏​ប្រណិត​នេះ​ឡើង។
ក្រៅ​ពី​នេះ នៅ​រាជធានី​ភ្នំពេញ ក៏​មាន​ដាក់​ឈ្មោះ​វិថី​មួយ​ឧទ្ទិស​ដល់​សម្ដេច​ដែរ គឺ​វិថី​ឧកញ៉ា ញឹក ជូឡុង អតីត​ផ្លូវ​លេខ​៤៦៦។
៩.មរណភាព
–សម្តេច​ចក្រីតេជោ​ធិបតី​​ ញឹក ជូឡុង ទទួល​មរណភាព​នៅ​ទីក្រុង​ហុងកុង នា​ថ្ងៃ​ទី​០៩ ខែ​មិថុនា ឆ្នាំ​១៩៩៦។
ព័ត៌មាន​ទាក់​ទង

No comments: