 |
| មេដឹកនាំគណបក្សប្រឆាំងពេលចុះសួរសុខទុក្ខបងប្អូនអាជីវករក្នុងផ្សារខេត្តកោះកុងកន្លងមក។ រូបហ្វេសប៊ុក |
គោលនយោបាយរយ
Wed, 20 April 2016
ppp
ក្នុងន័យត្រឹមត្រូវគណបក្សនយោបាយបង្កើតទ្បើងដោយមនុស្សមួយក្រុមដែលមានចិត្តគំនិត និងទស្សនៈប្រហែលគ្នាចំពោះបញ្ហា និងរបៀបនៃការដោះស្រាយបញ្ហាជាតិតាមមធ្យោបាយមួយដែលគណបក្សផ្សេងគ្មាន។ មធ្យោបាយនោះរួមទាំងការកំណត់បញ្ហាកំណត់ប្រភពបញ្ហា ទស្សនវិស័យក្នុងការដោះស្រាយ ឥរិយាបថនយោបាយ និងធនធានមនុស្ស។
តាមន័យនេះមនុស្សមួយក្រុមនោះរួមគ្នាគិតពីបញ្ហាសង្គម និងរួមគ្នាស្វែងរកដំណោះស្រាយដែលអាចអនុវត្តបាន។ ជំហានបន្ទាប់រួមគ្នាធ្វើទៅតាមអ្វីដែលបានសម្រេច និងចុងក្រោយរួមគ្នាទទួលខុសត្រូវចំពោះអ្វីដែលបានធ្វើ។
គោលនយោបាយរបស់គណបក្សជាកម្រងឯកសារច្បាស់លាស់អំពីគោលការណ៍សំខាន់ៗ និងមនោគមន៍វិជ្ជារបស់គណបក្ស។ វាមិនត្រឹមតែឆ្លុះបញ្ចាំងពីកម្រិតយល់ដឹងរបស់អ្នកបង្កើតប៉ុណ្ណោះទេថែមទាំងបង្ហាញពីទស្សនវិស័យរបស់គេចំពោះការដោះស្រាយបញ្ហាជាតិ។ ក្រៅពីមានបេះដូងចង់ជួយជាតិពិតប្រាកដអ្នកនយោបាយត្រូវមានទស្សនវិស័យមុតស្រួចក្នុងការឆ្លើយតបនឹងបញ្ហាដែលកំពុងកើតមានក្នុងសង្គមហើយកំណត់ចេញជាគោលនយោបាយ។
បើវាមិនពេញលេញគេអាចធ្វើថ្មី និងកែបានប៉ុន្ដែការកែរឿយៗដោយគ្មានគោលត្រឹមត្រូវបង្ហាញថាអ្នកចេញគោលនយោបាយនោះគ្មានទស្សនវិស័យប្រមើលមើលទៅមុខវែងឆ្ងាយទើបត្រូវផ្លាស់ប្ដូររឿយៗតាមទំនោរពលរដ្ឋ។ មិនមែនថាមិនត្រូវកែគោលនយោបាយដាច់ខាតនោះទេប៉ុន្ដែគោលដៅ,ចំណុចចាប់ផ្ដើម,ឥរិយាបថនយោបាយជាដើមមិនមែនជារបស់ដែលត្រូវកែវិលល្ងាចឡើយ។
គណបក្សប្រឆាំងធំបំផុតនៅស្រុកខ្មែរគ្មានគោលនយោបាយក្នុងការដោះស្រាយបញ្ហាជាតិឡើយ។ បើពិនិត្យឲ្យដិតដល់បងប្អូននឹងឃើញថាគណបក្សប្រឆាំងមិនមែនទើបតែក្បត់អ្នកគាំទ្ររបស់ខ្លួនក្រោយពេលបោះឆ្នោតទេប៉ុន្ដែពួកគេបានបង្ហាញតម្រុយមិនស្មោះត្រង់តាំងតែពីដើម។ គណបក្សប្រឆាំងមិនបានកំណត់នូវគោលនយោបាយជាក់លាក់ដែលបង្ហាញអំពីការយល់ដឹងត្រឹមត្រូវរបស់ក្រុមគេក្នុងការឆ្លើយតបនឹងបញ្ហាខ្មែរឡើយផ្ទុយទៅវិញគេសន្យាតាមផ្នែកដើម្បីតែបំពេញចិត្ដពលរដ្ឋមួយក្រុមដោយឡែកៗដោយគ្មានគោលការណ៍រួមជាក់លាក់ថាតើចង់នាំពលរដ្ឋទាំងអស់ទៅទិសណា? គេតែងដើររើសគោលនយោបាយតាមផ្លូវជាហូរហែសំដៅបំពេញចិត្ដពលរដ្ឋ។
ពេលគេទៅជួបពលរដ្ឋខ្វះទឹកធ្វើស្រែ អ្នកនយោបាយដែលមានសមត្ថភាពបង្កើតបានត្រឹមគោលនយោបាយរយក៏សន្យាភ្លាមថាគោលនយោបាយគន្លឹះរបស់គេគឺជួយឲ្យពលរដ្ឋមានទឹកធ្វើស្រែ។ ពេលស្រូវធ្លាក់ថ្លៃក៏ប្រកាសកំណត់ថ្លៃស្រូវ។ ពេលទៅជួបកម្មករកម្មការិនីក៏ប្រកាសថានឹងធ្វើឲ្យអង្ករចុះថោក។ ពេលទៅជួបអ្នកក្រខ្វះលុយព្យាបាលជំងឺគេក៏សន្យាថាមិនយកថ្លៃព្យាបាល។ ពេលទៅជួបយាយតាចាស់ៗខ្វះខាតខ្សត់ខ្សោយក៏ប្រកាសឲ្យប្រាក់ឧបត្ថម្ភដល់ចាស់ៗ។ ពេលឃើញយាយតាសើចគ្មានធ្មេញក៏ថាគោលនយោបាយដាក់ធ្មេញឲ្យយាយតា។ នេះហើយជាគោលនយោបាយរយជជុះដើររើសតាមផ្លូវ។
តើគេអាចកំណត់គោលនយោបាយច្បាស់លាស់ម្ដេចបានបើគេកំណត់បញ្ហាគន្លឹះមិនបានផង? បញ្ហាដែលគណបក្សប្រឆាំងកំណត់រួមមានអំពើពុករលួយ,លំហូរចូលនៃអន្ដោប្រវេសន៍ខុសច្បាប់,និទ្ទណ្ឌភាព,ភាពក្រីក្រ, ការឥតការងារធ្វើ,ចំណាកស្រុក,ទំនាស់ដីធ្លីជាដើម។ ប៉ុន្តែសួរថាតើគោលនយោបាយដែលបក្សប្រឆាំងលើកឡើងអាចដោះស្រាយបញ្ហាដែលគេបានកំណត់ដែរឬទេ? គោលនយោបាយរបស់គេបែរជាដំឡើងប្រាក់ខែ,ឧបត្ថម្ភប្រាក់ដល់ចាស់ៗទៅវិញ។
សួរថាតើការដំឡើងប្រាក់ខែនឹងទៅដោះស្រាយរឿងអន្ដោប្រវេសន៍បែបណា? តើឲ្យលុយយុវជនខ្ចីរៀនទៅដោះស្រាយរឿងអំពើពុករលួយបានឬ? តើនេះគ្រាន់តែជាគោលនយោបាយរយដែលគេបង្កើតមកទុកបោកចិត្ដពលរដ្ឋដែរទេ?
សូមកុំមានការយល់ច្រទ្បំថាការដំឡើងប្រាក់ខែ,ការឲ្យលុយយុវជនខ្ចីរៀនជារឿងមិនល្អ។ បើគោលនយោបាយជជុះរយៗដោះស្រាយរឿងលំហូរយ៉ាងគំហុកនៃអន្ដោប្រវេសន៍ខុសច្បាប់បានហើយថែមទាំងមានលុយរដ្ឋឲ្យយុវជនខ្ចីរៀនទៀតនោះគ្មានអ្វីត្រូវលើកឡើងឡើយតែបញ្ហានៅត្រង់គេស្រែកពីរឿងពុករលួយប៉ុន្ដែបែរជាដាក់គោលនយោបាយដោះស្រាយគឺឲ្យប្រាក់ខ្ចីរៀនទៅវិញ។ បែបនេះតើបោកទេ?
ការគ្មានទស្សនវិស័យដោះស្រាយបញ្ហាជារឿងមួយដែលបង្ហាញនូវកង្វះសមត្ថភាពប៉ុន្ដែការដាក់គោលនយោបាយបោកទាក់ចិត្ដពលរដ្ឋជារឿងមួយទៀតដែលបង្ហាញពីភាពទុច្ចរិតរបស់អ្នកនយោបាយ។ ដោយហេតុតែចង់បានសន្លឹកឆ្នោតពីពលរដ្ឋគេចេះតែពីដើរសន្យាឲ្យតែរួចពីមាត់ដោយគ្មានការទទួលខុសត្រូវ។ គេសន្យាថានឹងផ្តល់តំណែងដល់អ្នកថ្មីដែលខំចំណាយធនធានជួយបក្ស។ ទន្ទឹមនឹងនេះដោយខ្លាចអ្នកគាំទ្រចាស់អន់ចិត្ដគេក៏ថានឹងមិនដកអ្នកចាស់ចេញទេ។
តើវានឹងមិនសំពីងសំពោងដូចដែលគេធ្លាប់ហៅរដ្ឋាភិបាលថាជារដ្ឋាភិបាលក្បាលធំទេឬ? ពេលទៅប្រទេសម៉ាឡេស៊ីប្រធានបក្សប្រឆាំងប្រកាសថាខ្លួនមានឆន្ទៈចង់ដឹកនាំស្រុកខ្មែរឲ្យដូចប្រទេសម៉ាឡេស៊ី។
ពេលឃើញគេធ្វើបដិវត្តន៍ពណ៌នៅមជ្ឈិមបូព៌ាបានជោគជ័យគេថាស្រុកយើងត្រូវតែដើរតាមបដិវត្ដន៍នៅមជ្ឈិមបូព៌ា។
ពេលឃើញភូមាដំណើរការផ្ទេរអំណាចដោយរលូនគេក៏ស្រែកថាតាំងចិត្តថានឹងយកលំនាំដឹកនាំតាមលោកស្រី អ៊ុងសាន ស៊ូជី។
ពេលឃើញវៀតណាមផ្លាស់ប្ដូរនាយករដ្ឋមន្ដ្រីក៏អបអរសាទរ។ មិនចេះអស់រឿងសោះគេថានៅស្រុកប្រជាធិបតេយ្យគេមិនធ្វើអ៊ីចឹងទេគឺឲ្យតែអ្វីល្អៗគេថា “តេយ្យ” ទាំងអស់។ កាលណារាងស្ងាត់បន្ដិចគេក៏រករឿងចាក់ឆ្កឹះឆ្កៀលស៊កសៀតឲ្យខ្លាខឹង។
ពេលអ្នកមានអំណាចប្រើយន្ដការតុលាការដោះស្រាយគេក៏ស្រែកថានេះជារឿងនយោបាយ។
មើលយូរៗវាទៅជារឿងពេលនៅឆ្ងាយពីស្រុកយូរខ្លាចគេភ្លេចវត្ដមានខ្លួនហេតុនេះធ្វើជាជេរខ្លាម្តងម្កាលដើម្បីកុំឲ្យពលរដ្ឋភ្លេចធ្លាក់ប្រជាប្រិយភាពហើយម្យ៉ាងចាក់ខ្លះៗទៅដើម្បីឲ្យពលរដ្ឋមើលឃើញថាខ្លាអាក្រក់ដែលការពិតនេះជាធម្មជាតិរបស់ខ្លាទៅហើយកុំបាច់ទៅនិយាយអីពីលក្ខខណ្ឌដែលខ្លានៅក្រៅទ្រុងដូចសព្វថ្ងៃ។ វាអាចជាល្បែងឈឺសាច់ ឬល្បែងសាច់កម្ម។
គេយកមុខយកមាត់ខ្លាំងណាស់ថាកុំតែបានគេរិះគន់ខ្លាស្មានតែខ្លាខំធ្វើការអ៊ីចឹងឬ? វាច្បាស់ណាស់ថាគណបក្សប្រឆាំងក៏បានស្រែកឲ្យគណបក្សកាន់អំណាចកែប្រែខ្លះដែរតែបើគេធ្វើហើយម្ដេចមិនឲ្យគុណសម្បត្ដិនោះទៅគេដែលជាអ្នកធ្វើទៅក្រែងស្រែកដើម្បីផលប្រយោជន៍ជាតិមែនទេ? តើផលប្រយោជន៍ជាតិសំខាន់ជាង ឬទាល់តែមានឈ្មោះខ្លួនថាជាអ្នករុញឲ្យគេធ្វើសំខាន់ជាង? បើអ្វីដែលរដ្ឋាភិបាលខំធ្វើគុណសម្បត្ដិបែរជាធ្លាក់ជារបស់គណបក្សសង្គ្រោះជាតិធ្វើម្ដេចគេព្រមព្រោះគេអ្នកខំធ្វើ។
បើគណបក្សប្រឆាំងចង់ទាញគុណសម្បត្តិពីអ្វីដែលរដ្ឋាភិបាលខំប្រឹងធ្វើថាជារបស់ខ្លួនអ៊ីចឹងកន្លែងដែលរដ្ឋាភិបាលអសកម្មក៏ត្រូវតែទាញយកមកជារបស់ខ្លួនដែរថាមកពីខ្លួនប្រឆាំងដដែលៗតែមិនអ៊ីចឹងឯណាគេចាំទទួលតែចំណុចល្អមិនព្រមមកទទួលថាខ្លួនបានចូលរួមខុសសោះ (ស្រែកយកប៉េ)។ កាលណាមិនបំបែកអំណាចប្រមូលផ្ដុំជាមុនទេទោះមានគោលនយោបាយអភិវឌ្ឍន៍ប្រទេសល្អយ៉ាងណាក៏ដោយក៏នៅតែត្រូវពឹងឆន្ទៈគេដដែល។
កំណែទម្រង់ក្នុងក្រសួងខ្លះៗថ្មីៗនេះក៏នៅតែធ្វើឡើង “ដើម្បីឆ្លើយតបនឹងអនុសាសន៍ដ៏ថ្លៃថ្លា...” ដដែលមិនមែនកែប្រែព្រោះនោះជាតួនាទីរបស់ខ្លួនជាអ្នកផ្ដល់សេវាសាធារណៈដល់ពលរដ្ឋឡើយ។ ការនៅទ្រឹងចាំទាល់តែមានបទបញ្ជាពីមេទើបកម្រើកដៃជើងនោះហើយជាផលវិបាកនៃការមិនបែងចែកអំណាច។ បើពិតជាវិមជ្ឈការអំណាចមែននោះមន្ដ្រីរាជការបំពេញការងារដោយទទួលខុសត្រូវចំពោះមុខពលរដ្ឋមិនខានមិនមែនចំពោះមុខមេបក្សឡើយ។ នាយករដ្ឋមន្ដ្រីតែម្នាក់ធ្វើម្ដេចមើលទាន់រឿងរ៉ាវដែលកើតឡើងមួយប្រទេស?
ដូច្នេះហើយទើបគេបង្កើតយន្ដការបំបែកអំណាចគឺចែកការងារគ្នាទទួលខុសត្រូវ។ ដូច្នេះតើការងារចំពោះមុខរបស់គណបក្សដែលចង់ដោះស្រាយបញ្ហាជាតិត្រូវសំដៅទៅដោះស្រាយបញ្ហាគន្លឹះមុន ឬក៏សន្យារឿងតាមផ្នែកមុន?ការលើកឡើងនេះមិនបានន័យថារឿងជីវភាពរបស់ពលរដ្ឋដែលជារឿងចំពោះមុខមិនត្រូវគិតនោះទេតែចង់បង្ហាញថាគោលនយោបាយដែលចង់ជួយជាតិពិតប្រាកដត្រូវទៅឲ្យដល់ឫសគល់នៃបញ្ហា។
ដោះស្រាយរឿងនីតិរដ្ឋបានគឺដោះស្រាយរឿងចាំតែពឹងលើឆន្ទៈបានពេលនោះទើបអាចពង្រឹងស្ថាប័ននានាឲ្យរឹងមាំ។ ការងារដឹកនាំប្រទេសនឹងរត់តាមប្រព័ន្ធជាក់លាក់ដោយគ្មានស្ដង់ដារពីរ។ បញ្ហាស្មុគស្មាញនានាដែលកើតដោយអំពើពុករលួយបក្ខពួកនិយម និទ្ទណ្ឌភាពជាដើមនឹងត្រូវកាត់បន្ថយ។ ពេលនោះទើបជាពេលសមស្របដែលអ្នកនយោបាយត្រូវមកប្រកួតគ្នាអំពីទស្សនវិស័យក្នុងការអភិវឌ្ឍជាតិថាតើគួរតែផ្ដោតលើវិស័យណាមុន និងតាមមធ្យោបាយណាដូចស្ថានភាពបច្ចុប្បន្ននៅសហរដ្ឋអាមេរិក និងប្រទេសជឿនលឿនមួយចំនួនកំពុងអនុវត្ដ។
គោលនយោបាយឈានទៅដោះស្រាយដល់ឫសគល់នៃបញ្ហាខ្មែរមិនជាងាយស្រួលឲ្យពលរដ្ឋដែលកំពុងតែស្រេកឃ្លានមើលធ្លុះឡើយ។ ក៏មិនខុសអ្វីពីសត្វមាន់រំភើបចិត្ដនឹងចឹកបានជន្លេនដូច្នោះដែរគឺមាន់ត្រូវការស៊ីភ្លាមៗឥឡូវតែប៉ុណ្ណោះ។ ខណៈនោះដុំពេជ្រគ្មានតម្លៃចំពោះមាន់ឡើយ។
យ៉ាងណាក៏ដោយការបន្ទោសថាគេជាមនុស្សទុច្ចរិតចេះតែមកបោកប្រាស់ខ្លួនមិនមែនជាដំណោះស្រាយនោះទេ។ ការអភិវឌ្ឍសមត្ថភាពពិចារណាឲ្យចេញផុតពីការចាំតែធ្មេចភ្នែកបិទត្រចៀកជឿគេទើបជាដំណោះស្រាយដែលមានច្រកចេញព្រោះវាមិនពឹងលើឆន្ទៈអ្នកនយោបាយតែវាពឹងលើការពង្រឹងសមត្ថភាពរបស់ពលរដ្ឋផ្ទាល់។
វាជាចំណុចចាប់ផ្ដើមដែលពលរដ្ឋម្នាក់ៗអាចចាប់ផ្ដើមធ្វើកើតដោយមិនដេកចាំពឹងឆន្ទៈលោកធំណា។ មានតែការជួយពន្យល់ឲ្យពលរដ្ឋរៀនចេះគិតត្រិះរិះពិចារណា វិភាគវែកញែកតាមបែបហេតុ និងផលទេទើបអាចជួយបណ្ដុះសមត្ថភាពរបស់ពលរដ្ឋឲ្យរួចផុតពីការបោកប្រាស់ដោយអ្នកនយោបាយទុច្ចរិត។
ការលើកឡើងនេះគ្រាន់តែចង់ឲ្យបងប្អូនរៀនដាក់សំណួរថាតើគោលនយោបាយដែលអ្នកនយោបាយបង្ហាញមានភាពប្រាកដប្រជាថាអាចអនុវត្ដទៅបានកម្រិតណា? បើកាលណាអ្នករកមិនឃើញថាអ្នកត្រូវចូលរួមធ្វើអ្វីទេហើយគេប្រាប់អ្នកថាអ្នកចាំតែទទួលផលទៅឲ្យតែបោះឆ្នោតឲ្យគេនោះហើយជាមេបោកប្រាស់។ វាមិនដែលឡើយដែលពលរដ្ឋមិនជួយចូលរួមធ្វើអ្វីសោះស្រាប់តែបានផលពីសង្គមប្រជាធិបតេយ្យដោយអ្នកនយោបាយនាំគ្នាតម្រង់ជួរលើកមកជូនពលរដ្ឋ។ គ្មានផលណាមួយទទួលបានដោយមិនធ្វើហេតុឡើយ។
ខ្មែរយើងបើមិនចោលចរិតដែលបើស្រឡាញ់នរណាហើយគឺស្រឡាញ់ងប់ទេមើលទៅគ្មានថ្ងៃរើសបានអ្នកដឹកនាំល្អឡើយ។
កាលពីស្រឡាញ់ព្រោះបុគ្គលនោះជាមនុស្សល្អលុះពេលបុគ្គលនោះប្រែជាអាក្រក់ក៏ម្នាក់ៗខំប្រឹងការពារទង្វើអាក្រក់របស់អ្នកដែលខ្លួនស្រឡាញ់ដដែល។ ការពិតទៅគេមិនការពារបុគ្គលនោះទេតែគឺគេការពារមុខមាត់របស់គេផ្ទាល់ដែលធ្លាប់តែនិយាយថាបុគ្គលនោះជាមនុស្សល្អតែប៉ុណ្ណោះ។ បើប្រែជាថាបុគ្គលនោះអាក្រក់ស្មើនឹងកាលពីមុនខ្លួនសរសើរគាំទ្រមនុស្សខុស។
នេះជាការចូលរួមដាក់ជីស្រោចទឹកលើអំពើអាក្រក់ដែលនាំឲ្យខ្មែរបែកខ្ញែកជាបក្ខជាក្រុម។ ការនិយាយការពិតៗជាអាចធ្វើឲ្យអ្នកដទៃខឹងអន់ចិត្តព្រោះវាប្រឆាំងនឹងការរំពឹងទុករបស់គេប៉ុន្តែវាប្រសើរជាងនិយាយកុហកអ្នកដទៃដើម្បីឲ្យគេសប្បាយចិត្តក្នុងភាពជាមនុស្សល្ងង់។ ពាក្យពិតរមែងរែងស្លែងមិនសូវជាពីរោះចូលត្រចៀកប៉ុន្មាននោះទេ។ សូមស្ដាប់សំឡេងបេះដូងរបស់អ្នកនិយាយជាជាងស្ដាប់សំឡេងខ្យល់ដែលអ្នកបានឮ។
បើគេមានចេតនាចង់លួងលោមបោកប្រាស់បងប្អូនតើអាចទេថាអ្នកប្រាប់នោះបែរជាជ្រើសរើសយកផ្លូវបង្ហាញការពិតដែលមានលក្ខណៈគ្រោតគ្រាត? គេមិនមែនល្ងង់មិនដឹងថាមានតែយកស្ករទៅទាក់ស្រមោចគេមិនដែលយកទឹកខ្មេះទៅទាក់ស្រមោចឡើយ។ បើគ្រាន់តែនិយាយទាក់យកការស្រឡាញ់គេនឹងមិនទៅតាមមធ្យោបាយពន្យល់ឡើយ។
ដូច្នេះការសាកល្បងរៀនបើកចិត្ដហើយត្រិះរិះពិចារណាទើបជាដំណោះស្រាយ។
ការពន្យល់ឲ្យយល់នូវការពិតហើយឲ្យគេជ្រើសរើសដោយខ្លួនគេគឺជាការគោរពនូវភាពជាមនុស្សរបស់គ្នាព្រោះមានតែមនុស្សទេដែលចេះផ្ដល់ និងចេះទទួលយកហេតុផលពីគ្នាទៅវិញទៅមក។
បុគ្គលដែលចង់បោកប្រាស់អ្នកដទៃមុខជានិយាយថាអ្វីដែលគេប្រាប់ជាការពិតជឿតែគេទៅហេតុនេះមានតែការស្វែងយល់ និងតាមដានព័ត៌មានគ្រប់ជ្រុងជ្រោយទេទើបជាមូលដ្ឋានឲ្យយើងអាចខិតទៅរកការពិតបាន៕
ប៉ាង វ៉ាន់ថោន
អ៊ីមែលៈ vanthownpang@yahoo.com
No comments:
Post a Comment