ដោយ ហង្ស សាវយុត RFA
2013-05-13
2013-05-13
ស្ដាប់ ឬ ទាញយកសំឡេង
២០-មីនា-២០១៣៖ ខ្ទមរបស់ពលរដ្ឋសង់លើអតីតដីភូមិរបស់ខ្លួន
ដែលបច្ចុប្បន្នដីនោះក្រុមហ៊ុនឈូសឆាយដាំកៅស៊ូ នៅ ភូមិអូរតាម៉េង
នៃឃុំអន្លង់វែង ស្រុកអន្លង់វែង ខេត្តឧត្ដរមានជ័យ។
RFA/Hang Savyouth
គេហទំព័រស្ដីពីដីសម្បទានសេដ្ឋកិច្ច បានឱ្យដឹងថា
ចាប់តាំងពីអំឡុងឆ្នាំ២០០៦ រហូតមកដល់ឆ្នាំ២០១២ រដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា
បានផ្ដល់ដីសម្បទានសេដ្ឋកិច្ចទៅឱ្យក្រុមហ៊ុនក្នុងស្រុក និងបរទេស
នៅខេត្តភាគឧត្តរ មានខេត្តសៀមរាប ឧត្តរមានជ័យ និងខេត្តព្រះវិហារ
ចំនួនរហូតដល់ទៅ ៦២ក្រុមហ៊ុន។
ក្រុមហ៊ុនដែលទទួលបានដីសម្បទានសេដ្ឋកិច្ចទាំងនោះ មានខ្លះជាឧកញ៉ាក្នុងស្រុក ខ្លះជាក្រុមហ៊ុនចិន ក្រុមហ៊ុនថៃ ក្រុមហ៊ុនម៉ាឡេស៊ី និងវៀតណាម ជាដើម។
តើការផ្ដល់ដីសម្បទានសេដ្ឋកិច្ចទាំងនោះ បានធ្វើឱ្យប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរត្រេកអរជាមួយការអភិវឌ្ឍ ឬក៏យ៉ាងណា?
ប្រជាពលរដ្ឋជាច្រើនគ្រួសាររស់នៅក្នុងភូមិចំនួន៣ នៃឃុំត្រពាំងប្រាសាទ ស្រុកត្រពាំងប្រាសាទ ខេត្តឧត្តរមានជ័យ នៅតែរង់ចាំអាជ្ញាធរចុះដោះស្រាយជូនពួកគាត់ជាច្រើនខែមកហើយ បន្ទាប់ពីក្រុមហ៊ុនវៀតណាម មួយឈ្មោះ តៃនិញ (Tay Ninh) បានទទួលដីសម្បទាន ហើយឈូសឆាយពង្រីកដីដាំកៅស៊ូធ្វើឱ្យប៉ះពាល់ដល់ដីស្រែ និងចម្ការមួយចំនួន។
«សំឡេងត្អូញត្អែរ»
បុរសឈ្មោះ ឈុត ឆេន គឺជាកសិកររស់នៅភូមិបឹងកំប្លោក នៃឃុំត្រពាំងប្រាសាទ។ គាត់បានមានប្រសាសន៍ថា គាត់ និងកូន មានដីចម្ការដំឡូងចំនួន ៩ហិកតារ នៅឯភូមិថ្នល់កែង។ កាលពីអំឡុងខែសីហា ឆ្នាំ២០១២ កន្លងទៅ ក្រុមនិស្សិតស្ម័គ្រចិត្តបានចុះទៅវាស់វែងដីនោះរួចហើយ ក៏ប៉ុន្តែក្រោយមក កងទាហាន និងក្រុមហ៊ុនតៃនិញ របស់វៀតណាម បានឈូសឆាយយកដីរបស់គាត់អស់។
បុរសដដែលបានបញ្ជាក់ថា កាលពីអំឡុងខែមករា កន្លងទៅ ដំឡូងមីរបស់គាត់ដែលបានទទួលផលនៅលើដី ១ហិកតារកន្លះ ត្រូវក្រុមហ៊ុនវៀតណាម ឈូសបំផ្លាញខូចអស់។ រហូតមកដល់ពេលនេះ នៅមិនទាន់ឃើញអាជ្ញាធររដ្ឋាភិបាលណាចេញមុខដោះស្រាយនៅឡើយ៖ «មិន ឃើញដោះស្រាយគ្រប់កន្លែង ទៅខេត្តក៏ទៅ ទៅស្រុកក៏ទៅ។ ឈូសអស់ដំឡូង ហើយមិនឱ្យដាំទៀត ទាំងទាហាន ទាំងក្រុមហ៊ុន។ ដោះស្រាយមិនឃើញមានចេញច្បាស់ទៅណា បើមិនឱ្យថាមិនឱ្យ បើមិនដោះស្រាយក៏ថាមិនដោះទៅ។ ផុតដាំទៅហើយ ព្រោះថាដំណាំដំឡូងមី តែខែមិថុនា ចប់ហើយមិនបាច់ដាំទេ ដាំបានតែពាក់កណ្ដាលខែឧសភា។ បើថាផុតពីនោះចប់ហើយ ក្រពីរជីវិត បីជីវិតទៀតហើយ គ្មានអ្វីចិញ្ចឹមកូនគ្រួសារ ៨នាក់ អត់មានដី ១ហិកតារទេ បើទៀតទេ ងាប់ហើយ មិនដឹងទៅនៅឯណាទៀតទេ»។
ចំណែកអ្នកស្រី កែវ ស៊ីម នៅភូមិអូរក្រូច នៃឃុំត្រពាំងប្រាសាទ ដែរ បានអះអាងថា គាត់ និងកូនចំនួន ៣គ្រួសារទៀត មានដីចំនួន ២០ហិកតារ។ ក៏ប៉ុន្តែ កាលពីអំឡុងខែមករា កន្លងទៅ ក្រុមហ៊ុនវៀតណាម តៃនិញ បានយកគ្រឿងចក្រទៅឈូសឆាយពង្រីកធ្វើជាដីសម្បទានរបស់ក្រុមហ៊ុន។ អ្នកស្រី កែវ ស៊ីម បញ្ជាក់ថា អ្នកស្រីបានដាក់ពាក្យប្ដឹងតវ៉ាអំពីរឿងនោះទៅសាលាស្រុក ត្រពាំងប្រាសាទ តែរហូតមកដល់ពេលនេះ ទាំងអ្នកស្រី និងប្រជាពលរដ្ឋជាច្រើនគ្រួសារទៀតដែលរងការប៉ះពាល់ មិនទាន់ទទួលបានដំណោះស្រាយយ៉ាងណានៅឡើយទេ។
អ្នកស្រី កែវ ស៊ីម៖ «តាំងពីក្រុមហ៊ុន តៃនិញ មកហ្នឹង លើកមុនវាឈូសដាំកៅស៊ូត្រឹមៗចិញ្ចើមអស់ហើយ គេថាគេដោះស្រាយឱ្យ តែគេអត់ដោះស្រាយទេ។ បើសរុបចូលគ្នាទាំងអស់ ទាំងមុនទាំងក្រោយ វា ១១៤គ្រួសារ។ ពួកខ្ញុំហ្នឹងវាចង់អស់ជំនឿ ព្រោះថាវាមានរយៈតាំងពីក្រុមហ៊ុននោះមក គឺបានឈូសឆាយដាំរហូតដល់កៅស៊ូត្រឹមចិញ្ចើម ហើយនៅតែមិនឃើញមានអ្វីដោះដូរ។ ហើយពួកខ្ញុំហ្នឹងមានគម្រោងថា បើសិនជាភូមិឃុំអីមិនអាចទាមទារដីឱ្យពួកខ្ញុំទេ គឺប្រុងឡើងទៅថ្នាក់លើ»។
ក្រុមប្រជាពលរដ្ឋខ្លះដែលរស់នៅស្រុកត្រពាំងប្រាសាទ បានសម្ដែងកង្វល់ថា ការផ្ដល់ដីសម្បទានសេដ្ឋកិច្ចទៅឱ្យក្រុមហ៊ុនវៀតណាម មួយនេះ មិនត្រឹមតែពួកគាត់បាត់បង់ដីស្រែចម្ការប៉ុណ្ណោះទេ វាថែមទាំងធ្វើឱ្យបាត់បង់ព្រៃឈើ ធនធានធម្មជាតិ ព្រៃជម្រកសត្វ និងប៉ះពាល់ដល់ជីវិតសត្វព្រៃជាច្រើនប្រភេទទៀត។
«សំឡេងថ្ងូរ»
អ្នកសម្របសម្រួលសមាគមការពារសិទ្ធិមនុស្សអាដហុក (Adhoc) ខេត្តឧត្តរមានជ័យ លោក ស្រី ណារ៉េន បានមានប្រសាសន៍ប្រហាក់ប្រហែលគ្នានេះថា តំបន់មួយចំនួនដែលរដ្ឋាភិបាលប្រគល់ជាដីសម្បទានសេដ្ឋកិច្ចទៅឱ្យ ក្រុមហ៊ុននោះ ដូចជានៅអូរក្រូច និងដីជាប់ព្រៃស្អាក ជាដើម គឺជាតំបន់ព្រៃឈើធំៗ ដែលក្រុមប្រជាពលរដ្ឋធ្លាប់ចូលទៅប្រកបរបរចិញ្ចឹមជីវិតក្នុងព្រៃ នោះ ហើយបន្ទាប់ពីផ្ដល់ជាដីសម្បទានសេដ្ឋកិច្ច គឺក្រុមហ៊ុនឈូសឆាយមិនត្រឹមតែបាត់បង់ព្រៃឈើទេ គឺធ្វើឱ្យអ្នកភូមិបាត់បង់កន្លែងធ្លាប់ប្រកបរបរចិញ្ចឹមជីវិត និងសត្វព្រៃជាច្រើនគ្មានទីជម្រកជាដើម។
អនុប្រធានផ្នែកស៊ើបអង្កេតដីធ្លីនៃសមាគមការពារសិទ្ធិមនុស្ស អាដហុក លោក ចាន់ សុវ៉េត បានមានប្រសាសន៍ថា នៅក្នុងពិភពលោក ប្រទេសជាច្រើន គឺគេធ្វើដីសម្បទានសេដ្ឋកិច្ចនេះ ហើយប្រទេសណាអនុវត្តច្បាប់បានរឹងមាំ គឺបានទទួលផលប្រយោជន៍ពីដីសម្បទានសេដ្ឋកិច្ច ទាំងប្រជាពលរដ្ឋ និងរដ្ឋាភិបាល។ ក៏ប៉ុន្តែ នៅស្រុកខ្មែរ គឺខុសប្លែកពីគេ ដោយអ្នកស្នើសុំដីសម្បទានសេដ្ឋកិច្ចខ្លះ សម្លឹងរកតែដីដែលមានឈើធំៗ មានតម្លៃខ្ពស់ៗ ដូចជានៅខេត្តកោះកុង ឧត្តរមានជ័យ សៀមរាប ជាដើម ដែលជាសម្បុកព្រៃឈើ។
លោក ចាន់ សុវ៉េត បានបង្ហាញទស្សនៈថា តាមការយល់ឃើញរបស់លោកថា បើសិនជាការអភិវឌ្ឍសេដ្ឋកិច្ចតាមរយៈដីសម្បទានសេដ្ឋកិច្ចដ៏ច្រើន ដោយគ្មានការត្រួតពិនិត្យ ឯការរំលោភសិទ្ធិក៏មានច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់ពេក ទោះជាបានទទួលផលក្តី ក៏វាមិនមានភាពវិជ្ជមាន និងយូរអង្វែងទេ៖ «សម្បទាន សេដ្ឋកិច្ចរាល់ថ្ងៃ យើងឃើញមានទំហំធំធេង មានចំនួនអ្នកមករកស៊ីច្រើនអស់ដីច្រើន ក៏ប៉ុន្តែលទ្ធផលបានមកប្រជាជនវាតិចតួចពេក វាអត់សមតុល្យគ្នា។ អ៊ីចឹង ការកាត់បន្ថយភាពក្រីក្រ មិនមានប្រសិទ្ធភាពទេ។ ទី២ យើងឃើញថា ធនធានធម្មជាតិរបស់យើងតាំងពីនៅលើដី តាំងពីនៅក្នុងដី គឺបាត់បង់ដូចគ្នា។ បើសិនជាអត់បានត្រួតពិនិត្យមើល ផលប្រយោជន៍ទាំងអស់ហ្នឹង គឺអត់បានមកប្រជាជនទេ គឺបានទៅលើមួយក្រុមគ្នាគេនោះឯង។ អ៊ីចឹងជាយោបល់ ខ្ញុំគិតថា ត្រូវតែត្រួតពិនិត្យ ត្រូវតែដាក់ទោសទណ្ឌក្រុមហ៊ុនណាដែលបានប្រព្រឹត្តខុសនូវទម្រង់ ច្បាប់»។
គេហទំព័រជាភាសាអង់គ្លេសមួយឈ្មោះ អូភេន ឌីវេលុបមែន (Open Development) បានបង្ហាញរបាយការណ៍ថា ចាប់តាំងពីអំឡុងឆ្នាំ២០០៦ រហូតដល់ឆ្នាំ២០១២ រដ្ឋាភិបាលខ្មែរបានផ្តល់ដីសម្បទានសេដ្ឋកិច្ចទំហំជាង ៣៧ម៉ឺន ៥ពាន់ហិកតារ នៅក្នុងខេត្តសៀមរាប ព្រះវិហារ និងខេត្តឧត្តរមានជ័យ ទៅឱ្យក្រុមហ៊ុនក្នុងស្រុក និងបរទេស ចំនួន ៦២ក្រុមហ៊ុន។ ក្នុងចំណោមក្រុមហ៊ុនបរទេសដែលទទួលបានដីសម្បទាននៅខេត្តទាំងបី យ៉ាងហោចណាស់ក៏មានក្រុមហ៊ុនវៀតណាម ចំនួន៤ ដែលបានទទួលដីសម្បទានសេដ្ឋកិច្ចទំហំជាង ២៣.៧០០ហិកតារ៕
កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖ ដើម្បីរក្សាសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ យើងខ្ញុំនឹងផ្សាយតែមតិណា ដែលមិនជេរប្រមាថដល់អ្នកដទៃប៉ុណ្ណោះ។
ក្រុមហ៊ុនដែលទទួលបានដីសម្បទានសេដ្ឋកិច្ចទាំងនោះ មានខ្លះជាឧកញ៉ាក្នុងស្រុក ខ្លះជាក្រុមហ៊ុនចិន ក្រុមហ៊ុនថៃ ក្រុមហ៊ុនម៉ាឡេស៊ី និងវៀតណាម ជាដើម។
តើការផ្ដល់ដីសម្បទានសេដ្ឋកិច្ចទាំងនោះ បានធ្វើឱ្យប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរត្រេកអរជាមួយការអភិវឌ្ឍ ឬក៏យ៉ាងណា?
ប្រជាពលរដ្ឋជាច្រើនគ្រួសាររស់នៅក្នុងភូមិចំនួន៣ នៃឃុំត្រពាំងប្រាសាទ ស្រុកត្រពាំងប្រាសាទ ខេត្តឧត្តរមានជ័យ នៅតែរង់ចាំអាជ្ញាធរចុះដោះស្រាយជូនពួកគាត់ជាច្រើនខែមកហើយ បន្ទាប់ពីក្រុមហ៊ុនវៀតណាម មួយឈ្មោះ តៃនិញ (Tay Ninh) បានទទួលដីសម្បទាន ហើយឈូសឆាយពង្រីកដីដាំកៅស៊ូធ្វើឱ្យប៉ះពាល់ដល់ដីស្រែ និងចម្ការមួយចំនួន។
«សំឡេងត្អូញត្អែរ»
បុរសឈ្មោះ ឈុត ឆេន គឺជាកសិកររស់នៅភូមិបឹងកំប្លោក នៃឃុំត្រពាំងប្រាសាទ។ គាត់បានមានប្រសាសន៍ថា គាត់ និងកូន មានដីចម្ការដំឡូងចំនួន ៩ហិកតារ នៅឯភូមិថ្នល់កែង។ កាលពីអំឡុងខែសីហា ឆ្នាំ២០១២ កន្លងទៅ ក្រុមនិស្សិតស្ម័គ្រចិត្តបានចុះទៅវាស់វែងដីនោះរួចហើយ ក៏ប៉ុន្តែក្រោយមក កងទាហាន និងក្រុមហ៊ុនតៃនិញ របស់វៀតណាម បានឈូសឆាយយកដីរបស់គាត់អស់។
បុរសដដែលបានបញ្ជាក់ថា កាលពីអំឡុងខែមករា កន្លងទៅ ដំឡូងមីរបស់គាត់ដែលបានទទួលផលនៅលើដី ១ហិកតារកន្លះ ត្រូវក្រុមហ៊ុនវៀតណាម ឈូសបំផ្លាញខូចអស់។ រហូតមកដល់ពេលនេះ នៅមិនទាន់ឃើញអាជ្ញាធររដ្ឋាភិបាលណាចេញមុខដោះស្រាយនៅឡើយ៖ «មិន ឃើញដោះស្រាយគ្រប់កន្លែង ទៅខេត្តក៏ទៅ ទៅស្រុកក៏ទៅ។ ឈូសអស់ដំឡូង ហើយមិនឱ្យដាំទៀត ទាំងទាហាន ទាំងក្រុមហ៊ុន។ ដោះស្រាយមិនឃើញមានចេញច្បាស់ទៅណា បើមិនឱ្យថាមិនឱ្យ បើមិនដោះស្រាយក៏ថាមិនដោះទៅ។ ផុតដាំទៅហើយ ព្រោះថាដំណាំដំឡូងមី តែខែមិថុនា ចប់ហើយមិនបាច់ដាំទេ ដាំបានតែពាក់កណ្ដាលខែឧសភា។ បើថាផុតពីនោះចប់ហើយ ក្រពីរជីវិត បីជីវិតទៀតហើយ គ្មានអ្វីចិញ្ចឹមកូនគ្រួសារ ៨នាក់ អត់មានដី ១ហិកតារទេ បើទៀតទេ ងាប់ហើយ មិនដឹងទៅនៅឯណាទៀតទេ»។
ចំណែកអ្នកស្រី កែវ ស៊ីម នៅភូមិអូរក្រូច នៃឃុំត្រពាំងប្រាសាទ ដែរ បានអះអាងថា គាត់ និងកូនចំនួន ៣គ្រួសារទៀត មានដីចំនួន ២០ហិកតារ។ ក៏ប៉ុន្តែ កាលពីអំឡុងខែមករា កន្លងទៅ ក្រុមហ៊ុនវៀតណាម តៃនិញ បានយកគ្រឿងចក្រទៅឈូសឆាយពង្រីកធ្វើជាដីសម្បទានរបស់ក្រុមហ៊ុន។ អ្នកស្រី កែវ ស៊ីម បញ្ជាក់ថា អ្នកស្រីបានដាក់ពាក្យប្ដឹងតវ៉ាអំពីរឿងនោះទៅសាលាស្រុក ត្រពាំងប្រាសាទ តែរហូតមកដល់ពេលនេះ ទាំងអ្នកស្រី និងប្រជាពលរដ្ឋជាច្រើនគ្រួសារទៀតដែលរងការប៉ះពាល់ មិនទាន់ទទួលបានដំណោះស្រាយយ៉ាងណានៅឡើយទេ។
អ្នកស្រី កែវ ស៊ីម៖ «តាំងពីក្រុមហ៊ុន តៃនិញ មកហ្នឹង លើកមុនវាឈូសដាំកៅស៊ូត្រឹមៗចិញ្ចើមអស់ហើយ គេថាគេដោះស្រាយឱ្យ តែគេអត់ដោះស្រាយទេ។ បើសរុបចូលគ្នាទាំងអស់ ទាំងមុនទាំងក្រោយ វា ១១៤គ្រួសារ។ ពួកខ្ញុំហ្នឹងវាចង់អស់ជំនឿ ព្រោះថាវាមានរយៈតាំងពីក្រុមហ៊ុននោះមក គឺបានឈូសឆាយដាំរហូតដល់កៅស៊ូត្រឹមចិញ្ចើម ហើយនៅតែមិនឃើញមានអ្វីដោះដូរ។ ហើយពួកខ្ញុំហ្នឹងមានគម្រោងថា បើសិនជាភូមិឃុំអីមិនអាចទាមទារដីឱ្យពួកខ្ញុំទេ គឺប្រុងឡើងទៅថ្នាក់លើ»។
ក្រុមប្រជាពលរដ្ឋខ្លះដែលរស់នៅស្រុកត្រពាំងប្រាសាទ បានសម្ដែងកង្វល់ថា ការផ្ដល់ដីសម្បទានសេដ្ឋកិច្ចទៅឱ្យក្រុមហ៊ុនវៀតណាម មួយនេះ មិនត្រឹមតែពួកគាត់បាត់បង់ដីស្រែចម្ការប៉ុណ្ណោះទេ វាថែមទាំងធ្វើឱ្យបាត់បង់ព្រៃឈើ ធនធានធម្មជាតិ ព្រៃជម្រកសត្វ និងប៉ះពាល់ដល់ជីវិតសត្វព្រៃជាច្រើនប្រភេទទៀត។
«សំឡេងថ្ងូរ»
អ្នកសម្របសម្រួលសមាគមការពារសិទ្ធិមនុស្សអាដហុក (Adhoc) ខេត្តឧត្តរមានជ័យ លោក ស្រី ណារ៉េន បានមានប្រសាសន៍ប្រហាក់ប្រហែលគ្នានេះថា តំបន់មួយចំនួនដែលរដ្ឋាភិបាលប្រគល់ជាដីសម្បទានសេដ្ឋកិច្ចទៅឱ្យ ក្រុមហ៊ុននោះ ដូចជានៅអូរក្រូច និងដីជាប់ព្រៃស្អាក ជាដើម គឺជាតំបន់ព្រៃឈើធំៗ ដែលក្រុមប្រជាពលរដ្ឋធ្លាប់ចូលទៅប្រកបរបរចិញ្ចឹមជីវិតក្នុងព្រៃ នោះ ហើយបន្ទាប់ពីផ្ដល់ជាដីសម្បទានសេដ្ឋកិច្ច គឺក្រុមហ៊ុនឈូសឆាយមិនត្រឹមតែបាត់បង់ព្រៃឈើទេ គឺធ្វើឱ្យអ្នកភូមិបាត់បង់កន្លែងធ្លាប់ប្រកបរបរចិញ្ចឹមជីវិត និងសត្វព្រៃជាច្រើនគ្មានទីជម្រកជាដើម។
អនុប្រធានផ្នែកស៊ើបអង្កេតដីធ្លីនៃសមាគមការពារសិទ្ធិមនុស្ស អាដហុក លោក ចាន់ សុវ៉េត បានមានប្រសាសន៍ថា នៅក្នុងពិភពលោក ប្រទេសជាច្រើន គឺគេធ្វើដីសម្បទានសេដ្ឋកិច្ចនេះ ហើយប្រទេសណាអនុវត្តច្បាប់បានរឹងមាំ គឺបានទទួលផលប្រយោជន៍ពីដីសម្បទានសេដ្ឋកិច្ច ទាំងប្រជាពលរដ្ឋ និងរដ្ឋាភិបាល។ ក៏ប៉ុន្តែ នៅស្រុកខ្មែរ គឺខុសប្លែកពីគេ ដោយអ្នកស្នើសុំដីសម្បទានសេដ្ឋកិច្ចខ្លះ សម្លឹងរកតែដីដែលមានឈើធំៗ មានតម្លៃខ្ពស់ៗ ដូចជានៅខេត្តកោះកុង ឧត្តរមានជ័យ សៀមរាប ជាដើម ដែលជាសម្បុកព្រៃឈើ។
លោក ចាន់ សុវ៉េត បានបង្ហាញទស្សនៈថា តាមការយល់ឃើញរបស់លោកថា បើសិនជាការអភិវឌ្ឍសេដ្ឋកិច្ចតាមរយៈដីសម្បទានសេដ្ឋកិច្ចដ៏ច្រើន ដោយគ្មានការត្រួតពិនិត្យ ឯការរំលោភសិទ្ធិក៏មានច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់ពេក ទោះជាបានទទួលផលក្តី ក៏វាមិនមានភាពវិជ្ជមាន និងយូរអង្វែងទេ៖ «សម្បទាន សេដ្ឋកិច្ចរាល់ថ្ងៃ យើងឃើញមានទំហំធំធេង មានចំនួនអ្នកមករកស៊ីច្រើនអស់ដីច្រើន ក៏ប៉ុន្តែលទ្ធផលបានមកប្រជាជនវាតិចតួចពេក វាអត់សមតុល្យគ្នា។ អ៊ីចឹង ការកាត់បន្ថយភាពក្រីក្រ មិនមានប្រសិទ្ធភាពទេ។ ទី២ យើងឃើញថា ធនធានធម្មជាតិរបស់យើងតាំងពីនៅលើដី តាំងពីនៅក្នុងដី គឺបាត់បង់ដូចគ្នា។ បើសិនជាអត់បានត្រួតពិនិត្យមើល ផលប្រយោជន៍ទាំងអស់ហ្នឹង គឺអត់បានមកប្រជាជនទេ គឺបានទៅលើមួយក្រុមគ្នាគេនោះឯង។ អ៊ីចឹងជាយោបល់ ខ្ញុំគិតថា ត្រូវតែត្រួតពិនិត្យ ត្រូវតែដាក់ទោសទណ្ឌក្រុមហ៊ុនណាដែលបានប្រព្រឹត្តខុសនូវទម្រង់ ច្បាប់»។
គេហទំព័រជាភាសាអង់គ្លេសមួយឈ្មោះ អូភេន ឌីវេលុបមែន (Open Development) បានបង្ហាញរបាយការណ៍ថា ចាប់តាំងពីអំឡុងឆ្នាំ២០០៦ រហូតដល់ឆ្នាំ២០១២ រដ្ឋាភិបាលខ្មែរបានផ្តល់ដីសម្បទានសេដ្ឋកិច្ចទំហំជាង ៣៧ម៉ឺន ៥ពាន់ហិកតារ នៅក្នុងខេត្តសៀមរាប ព្រះវិហារ និងខេត្តឧត្តរមានជ័យ ទៅឱ្យក្រុមហ៊ុនក្នុងស្រុក និងបរទេស ចំនួន ៦២ក្រុមហ៊ុន។ ក្នុងចំណោមក្រុមហ៊ុនបរទេសដែលទទួលបានដីសម្បទាននៅខេត្តទាំងបី យ៉ាងហោចណាស់ក៏មានក្រុមហ៊ុនវៀតណាម ចំនួន៤ ដែលបានទទួលដីសម្បទានសេដ្ឋកិច្ចទំហំជាង ២៣.៧០០ហិកតារ៕
កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖ ដើម្បីរក្សាសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ យើងខ្ញុំនឹងផ្សាយតែមតិណា ដែលមិនជេរប្រមាថដល់អ្នកដទៃប៉ុណ្ណោះ។
No comments:
Post a Comment