By: Youk Chhang
The great matters of high politics, statecraft, and
grand strategy are built on mountains of the mundane. Tedious
processions of technocratic exchanges, diplomatic correspondence, and
meetings working out each and every detail of a significant matter must
precede any grand breakthrough between countries. But once all of the
details are worked out, and each issue and point of contention or
agreement is essentialized, there is the equally important matter of
translating the mountains of the mundane into the profound. Every great
matter in high politics demands some thought-provoking images,
sound-bytes, or grand symbol to convey the matter in a way that touches
the heart of an issue and speaks to the soul. Well-scripted meetings
followed by lofty speeches in ornately decorated conference centers hold
incredible value in the grand march toward greater peace, security,
cooperation, and human rights. But lofty speeches need a beautiful
backdrop; grand breakthroughs beg for a dramatic theme; and inspiring
visits by foreign leaders cry out for a symbolic gesture that translates
the great matters of politics and statecraft into something that can be
remembered for all history.
President Barak Obama’s trip to Cambodia was certainly historic. He was the first sitting United States President to come to Cambodia, and Cambodians eagerly awaited his arrival. But there was something that was profoundly missing in this historic moment.
In Thailand, President Obama met the King and was greeted by religious leaders at Wat Pho. He met the Thai Prime Minister, Yingluck Shinawatra, who hosted an official dinner. They gave press conferences and reviewed honour guards. In Burma, he was met by thousands of Burmese citizens lining the streets. He met the most charming human rights leader, Aung San Suu Kyi, at her lakeside villa. They too gave inspiring, even if tempered, speeches. He spoke at Yangon University, a symbolic gesture to Myanmar’s dramatic turn to democracy.
In Cambodia, however, with little fanfare, the President’s motorcade drove through empty streets. There was no honour guard or charming women to welcome his arrival. The President’s visit was buried in the mundane with little pomp or flare. I regret that the President never saw Angkor Wat.
President Barak Obama’s trip to Cambodia was certainly historic. He was the first sitting United States President to come to Cambodia, and Cambodians eagerly awaited his arrival. But there was something that was profoundly missing in this historic moment.
In Thailand, President Obama met the King and was greeted by religious leaders at Wat Pho. He met the Thai Prime Minister, Yingluck Shinawatra, who hosted an official dinner. They gave press conferences and reviewed honour guards. In Burma, he was met by thousands of Burmese citizens lining the streets. He met the most charming human rights leader, Aung San Suu Kyi, at her lakeside villa. They too gave inspiring, even if tempered, speeches. He spoke at Yangon University, a symbolic gesture to Myanmar’s dramatic turn to democracy.
In Cambodia, however, with little fanfare, the President’s motorcade drove through empty streets. There was no honour guard or charming women to welcome his arrival. The President’s visit was buried in the mundane with little pomp or flare. I regret that the President never saw Angkor Wat.
It is perhaps a fitting reminder that the President’s visit, while highly anticipated, was never meant to be a grand breakthrough or an inspiring gesture of friendship renewed. The visit was a meeting for ASEAN and not Cambodia; and in the context of Cambodia, the trip was never intended to be ground-breaking, inspiring, or profound. The meeting was a courteous discussion on important matters indeed, but the lack of a historic backdrop, theme, or symbolic gesture shows that Cambodia still has far to go.
But political themes aside, I lament the fact that the President’s visit did not afford a better window into the ageless beauty of Cambodian culture. Government leaders must follow tight agendas, and attention must go to the task at hand. But Cambodia is a beautiful country, and I hope President Obama was able to sense this beauty. I also hope that one day he will return with his family to see Angkor Wat.
Like Thailand and Myanmar, Cambodia is a sentimental country at heart, and I hope the President sees this in the idyllic painting he stood in front of with Prime Minister Hun Sen. Resorting to such a backdrop, in place of Angkor Wat, is a telling reminder that Cambodia’s glory continues to be ageless, even if the vision for the future is immature.
Youk Chhang is Director of the Documentation Center of Cambodia ---------------------------------------------------------
(ថ្ងៃទី 25 វិច្ឆិកា 2012, ម៉ោង 11:31:AM) | ដោយ: គ្រីទិច Cambodia Express News
ភ្នំពេញ:
នៅពេលលោកអូបាម៉ាបានមកទស្សនកិច្ចរយ:ពេល២ថ្ងៃនៅកម្ពុជា
កាលពីថ្ងៃទី១៩ និង២០ ខែវិច្ឆិកា
លោកបានផ្តល់ផលប្រយោជន៍មួយដល់ប្រទេសកម្ពុជា។
នោះគឺកម្ពុជាជាតួអង្គដ៏សំខាន់មួយនៅក្នុងនយោបាយតំបន់
និងអន្តរជាតិ។
ដូច្នេះកេរ្ត៍ឈ្មោះរបស់កម្ពុជាក៏ត្រូវលើកតម្កើងទៅតាមនោះ។
លោកសុរិន ភីតសុវណ្ណ អគ្គលេខាធិការអាស៊ាន បានទទួលស្គាល់ថា ទស្សនកិច្ចនោះបាននាំផលប្រយោជន៍ដល់កម្ពុជា និងអាស៊ាន ក្នុងសង្វៀនអន្តរជាតិ។ ប៉ុន្តែនៅក្នុងកម្រិតទ្វេភាគី ទស្សនកិច្ចនោះ បានបង្ហាញរូបភាពមួយដែលតម្រូវអោយប្រទេសទាំងពីរ គឺកម្ពុជា និងអាមេរិក មានការយោគយល់គ្នាច្រើនជាងនេះ ដើម្បីលើកកម្ពស់ទំនាក់ទំនងទ្វេភាគី។ វាជារូបភាពពីរផ្ទុយគ្នាទស្សនកិច្ចរបស់លោកវេន ជាប៉ាវ នាយករដ្ឋមន្ត្រីចិន និងលោកអូបាម៉ា។
ទស្សនកិច្ចរបស់លោកវេន ជាប៉ាវ គឺជាទស្សនកិច្ចផ្លូវការ និងមានគោលដៅច្បាស់លាស់ ដើម្បីពង្រឹងទំនាក់ទំនងជាយុទ្ធសាស្ត្ររវាងប្រទេសចិន និងកម្ពុជា លើគ្រប់វិស័យ។ ជាមួយគ្នានោះ ចិនក៏បានផ្តល់ជំនួយជាង៥៣លានដុល្លាដល់កម្ពុជា ដើម្បីអភវិឌ្ឍន៍ប្រទេស។
ផ្ទុយពីនេះ ទស្សនកិច្ចរបស់លោកអូបាម៉ា មកកម្ពុជាជាលើកដំបូងមិនមែនជាទស្សនកិច្ចផ្លូវការឡើយ។ លោកមកកម្ពុជា គឺដើម្បីចូលរួមកិច្ចប្រជុំកំពូលអាស៊ីបូព៌ាដែលលោកយល់ថា អាមេរិកមិនអាចខកខានបានពីក្នុងកវេទិកា ដែលមាន១៨ប្រទេសចូលរួម ដោយសារតែនយោបាយអាមេរិក កំពុងផ្តោតលើតំបន់នេះ។ ប៉ុន្តែនៅក្នុងឱកាសទស្សនកិច្ចរយ:ពេលពីរថ្ងៃ លោកបានជួបទ្វេភាគីជាមួយសម្តេចតេជោហ៊ុន សែន នៅវិមានសន្តិភាព។
ទំនាក់ទំនងដ៏ច្បាស់លាស់មួយរវាងកម្ពុជា និងអាមេរិក អាចរំលេចចេញពីជំនួបទ្វេភាគីនោះ។
លោកអូបាម៉ា មិនបានប្រើប្រាស់ពេលវេលាជាងកន្លះម៉ោង ដើម្បីនិយាយអោយបានច្រើនពីការពង្រឹងទំនាក់ទំនងរវាងកម្ពុជា និងអាមេរិកទេ។ ប៉ុន្តែផ្ទុយទៅវិញ លោកបានរិះគន់អំពីបញ្ហាសិទ្ធិមនុស្ស ការចាប់ខ្លួនលោកម៉ម សូណង់ដូ និងលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យនៅកម្ពុជា ខណ:ដែលលោកព្រងើយនឹងការស្នើសុំរបស់កម្ពុជា ដើម្បីលុបចោលបំណុល៣០០លានដុល្លា នាសម័យសង្គ្រាម។ ការពិភាក្សារវាងលោកអូបាម៉ា និងសម្តេចហ៊ុន សែន ត្រូវបានគេពណ៌នាថា មានភាពតឹងតែង នៅពេលដែប្រទេសមហាអំណាច បានមកស្តីអោយប្រទេសម្ចាស់ផ្ទះដល់ផ្ទះ។ ជាមួយនឹងការពិតបែបនេះ គេពិបាកនឹងសន្និដ្ឋានថាមានរាត្រីទឹកឃ្មុំមួយនៅក្នុងទំនាក់ទំនង រវាងប្រទសទាំងពីរ។
រហូតមកទល់ពេលនេះ វាហាក់ដូចជា ថាអាមេរិកបានឈានដល់ការសន្និដ្ឋានមួយថា ខ្លួនបានបាត់បងស់សមរភូមិកាទូត នៅកម្ពុជា ហើយចិនបានដណ្តើមយកបេះដូងកម្ពុជាបាត់ទៅហើយ បើទោះបីជាដំបូងឡើយអាមេរិកបានឈរជើងយ៉ាងរឹងមាំនៅក្នុងទំនាក់ទំនង ជាមួយកម្ពុជា៕
លោកសុរិន ភីតសុវណ្ណ អគ្គលេខាធិការអាស៊ាន បានទទួលស្គាល់ថា ទស្សនកិច្ចនោះបាននាំផលប្រយោជន៍ដល់កម្ពុជា និងអាស៊ាន ក្នុងសង្វៀនអន្តរជាតិ។ ប៉ុន្តែនៅក្នុងកម្រិតទ្វេភាគី ទស្សនកិច្ចនោះ បានបង្ហាញរូបភាពមួយដែលតម្រូវអោយប្រទេសទាំងពីរ គឺកម្ពុជា និងអាមេរិក មានការយោគយល់គ្នាច្រើនជាងនេះ ដើម្បីលើកកម្ពស់ទំនាក់ទំនងទ្វេភាគី។ វាជារូបភាពពីរផ្ទុយគ្នាទស្សនកិច្ចរបស់លោកវេន ជាប៉ាវ នាយករដ្ឋមន្ត្រីចិន និងលោកអូបាម៉ា។
ទស្សនកិច្ចរបស់លោកវេន ជាប៉ាវ គឺជាទស្សនកិច្ចផ្លូវការ និងមានគោលដៅច្បាស់លាស់ ដើម្បីពង្រឹងទំនាក់ទំនងជាយុទ្ធសាស្ត្ររវាងប្រទេសចិន និងកម្ពុជា លើគ្រប់វិស័យ។ ជាមួយគ្នានោះ ចិនក៏បានផ្តល់ជំនួយជាង៥៣លានដុល្លាដល់កម្ពុជា ដើម្បីអភវិឌ្ឍន៍ប្រទេស។
ផ្ទុយពីនេះ ទស្សនកិច្ចរបស់លោកអូបាម៉ា មកកម្ពុជាជាលើកដំបូងមិនមែនជាទស្សនកិច្ចផ្លូវការឡើយ។ លោកមកកម្ពុជា គឺដើម្បីចូលរួមកិច្ចប្រជុំកំពូលអាស៊ីបូព៌ាដែលលោកយល់ថា អាមេរិកមិនអាចខកខានបានពីក្នុងកវេទិកា ដែលមាន១៨ប្រទេសចូលរួម ដោយសារតែនយោបាយអាមេរិក កំពុងផ្តោតលើតំបន់នេះ។ ប៉ុន្តែនៅក្នុងឱកាសទស្សនកិច្ចរយ:ពេលពីរថ្ងៃ លោកបានជួបទ្វេភាគីជាមួយសម្តេចតេជោហ៊ុន សែន នៅវិមានសន្តិភាព។
ទំនាក់ទំនងដ៏ច្បាស់លាស់មួយរវាងកម្ពុជា និងអាមេរិក អាចរំលេចចេញពីជំនួបទ្វេភាគីនោះ។
លោកអូបាម៉ា មិនបានប្រើប្រាស់ពេលវេលាជាងកន្លះម៉ោង ដើម្បីនិយាយអោយបានច្រើនពីការពង្រឹងទំនាក់ទំនងរវាងកម្ពុជា និងអាមេរិកទេ។ ប៉ុន្តែផ្ទុយទៅវិញ លោកបានរិះគន់អំពីបញ្ហាសិទ្ធិមនុស្ស ការចាប់ខ្លួនលោកម៉ម សូណង់ដូ និងលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យនៅកម្ពុជា ខណ:ដែលលោកព្រងើយនឹងការស្នើសុំរបស់កម្ពុជា ដើម្បីលុបចោលបំណុល៣០០លានដុល្លា នាសម័យសង្គ្រាម។ ការពិភាក្សារវាងលោកអូបាម៉ា និងសម្តេចហ៊ុន សែន ត្រូវបានគេពណ៌នាថា មានភាពតឹងតែង នៅពេលដែប្រទេសមហាអំណាច បានមកស្តីអោយប្រទេសម្ចាស់ផ្ទះដល់ផ្ទះ។ ជាមួយនឹងការពិតបែបនេះ គេពិបាកនឹងសន្និដ្ឋានថាមានរាត្រីទឹកឃ្មុំមួយនៅក្នុងទំនាក់ទំនង រវាងប្រទសទាំងពីរ។
រហូតមកទល់ពេលនេះ វាហាក់ដូចជា ថាអាមេរិកបានឈានដល់ការសន្និដ្ឋានមួយថា ខ្លួនបានបាត់បងស់សមរភូមិកាទូត នៅកម្ពុជា ហើយចិនបានដណ្តើមយកបេះដូងកម្ពុជាបាត់ទៅហើយ បើទោះបីជាដំបូងឡើយអាមេរិកបានឈរជើងយ៉ាងរឹងមាំនៅក្នុងទំនាក់ទំនង ជាមួយកម្ពុជា៕
1 comment:
The visit of the US President in Cambodia was an ASEAN Meeting trip. Therefore the short visit of the US Presedent was more a commitment trip with the ASEAN.
Cambodia can only organise something special for the US President after have discussed with the US Embassy in Cambodia and also with the general secretary of the Asean, Dr. Surin Pinsuwann.
Post a Comment